Unutulmaz Anılarım! Devam Edecek!
- Bu konu 16 yanıt içerir, 6 izleyen vardır ve en son 18 yıl 7 ay önce
tarafından güncellenmiştir.
16 yanıt dizini görüntüleniyor
Üsküdar meydanda ışıklarda karşıdan karşıya geçmek için bekliyordum…
Yayalara kırmızı ışık yanıyo bütün millet bekliyo yeşil yansın diye.
o sırada iki tane uyanık yeşil ışığı beklemeden karşıdan karşıya aynı anda fakat zıt yönde geçmek isterken
tabi bu sırada ikiside arabalara bakıyo ve hızla karşıya geçiyorum
tam dedilerki yolun oratasında ikisi çarpışan araba misali çarpıştılar.
bu sırada millet ve bende tabii gülmekten çatladık.
ışıkta yeşile dönerken bu iki akıllı arkadaşlar birbirlerinden özür diliyolardı
Üsküdar meydanda ışıklarda karşıdan karşıya geçmek için bekliyordum…
Yayalara kırmızı ışık yanıyo bütün millet bekliyo yeşil yansın diye.
o sırada iki tane uyanık yeşil ışığı beklemeden karşıdan karşıya aynı anda fakat zıt yönde geçmek isterken
tabi bu sırada ikiside arabalara bakıyo ve hızla karşıya geçiyorum
tam dedilerki yolun oratasında ikisi çarpışan araba misali çarpıştılar.
bu sırada millet ve bende tabii gülmekten çatladık.
ışıkta yeşile dönerken bu iki akıllı arkadaşlar birbirlerinden özür diliyolardı O çarpanların biri sensin dimi kesin
arkadaşlar sizlere unutamadığım bir başka anımı daha anlatacağım.
bizim köyde bi tane eşek vardı bilmiyorum hala duruyo mu?
bu eşeğin sahibi sanırım Hüseyin amca idi.
hatta köydeki söylentiye göre Kilabın eşeği deniyordu
ben buna bizim eski muhtarın evinin önündeki dönemeçte bineyim dedim.
arkadaş eşeğe binmemle ayaklarımın yere basması bir oldu.
eşek oturdu arka ayaklarının üzerine öylece kaldı
vay bee ne ağırmışım ben dedim ama topu topu 60 kiloyu tartamadı hayvan.
hayvana meğer bakmıyolarmış.olayı babanemle paylaştımda ondan öğrendim
bu arada belirteyim:hayvan biz ordan ayrıldıktan 1 saat sonra kalkabildi.arkadaşlar başka bir anımla karşınızdayım…
Fenerbahçe- Galtasaray maçını izlemek için biletimizi günler öncesinden aldık.Stadın önünde 3 saat kala maça teyzemin oğlu ile buluştuk.
Bir kalabalık var ana baba günü.Her yer sarı lacivert…
Polisler kalabalığın kontrolü için önümüzde sıralanmışlar.
Herkes kapıların açılmasını bekliyor.
Derken kalabalığın içinden Fenerli gencin biri O Bağdat caddesine giden yol üzerinden SARIII SARIII diye arkadaşına sesleniyor…
tabi arkadaşı duymuyor çocuk hala avazı çıktığı kadar bağırırken kalabalık hep bir ağızdan:
LACİVERRTTT diyo ve tezahurat başlıyor…
Neyse bir müddet sonra arkadaşın aklına gelecek ki
LACİVERT diye bağırdı da SARI lakaplı arkadaşına taraftarlar aracılığı ile sesini duyurdu. azerbaycan da eğitimi devam ettirirken malum evde kalıyoruz.
arkadaşlarla dersten çıktık evin yolunu tuttuk.
evin önüne geldiğimizde bizim kapıda sanki kızılay yardım yapıyo sanarsınız
o derece büyük bir çadır ve insanlar yemek alıyo yemek dagıtılıyor.
ordan bir gence sorduk dayanamayıp.kardeş hayırdır burda ne oluyor?
adamın dediği laf şu:
ölü ölüb gardaş Kuş Yuvası 05/11/2006
Sabahları erken kalkıp küçük fındık bahçemizde çalışıyor bel lerle toprağı havalandırıyor fındıkların diplerini çukurlaştırarak tenekelerle kerme döküyorduk .Ekim ayının sonlarıydı ve fındık bahçemizde çalışmak babamda ve annemde ancak toprakla uğraşan insanların yüzünde beliren tatlı ve çocuksu bir coşku ve huzurun ve beklide eski gençlik günlerine geri dönebilmenin ışıltısını yansıtıyordu. Bense yüzümde neler yansıdığını bilmiyorum hiç düşünmedim aynaya da bakmadım, ama kalbimde hüzünlü bir gülümsemenin sıcaklığı ve yıllar önce kaybetmiş olduğum en sevdiğim oyuncağı bir çatı arasında tesadüfen bulmuş olmanın sihirli anını yaşıyordum….
Öğlen zamanı annem bizden önce gider yemekleri ısıtır kuzineyi yakar çayı demleyip kuru ekmek yada yeşilce ye en temel gitme sebebimiz olan fırın ekmeği ile kavrulmuş pancar turşusunu masaya koyar hep beraber yemeğimiz yerdik. Kuzinenin sıcaklığında yorulmuş bedenlerimizin içi geçer ve benim hiçbir zaman babamdan önce kalkamadığım tatlı bir öğlen uykusuna dalardık.genelde yarım saat kadar kestirir çay bardaklarında metal kaşıkların sesi ve çay kokusu ile uyanır su bardaklarında çaylarımızı içer bahçemizin yolunu tutardık .Bahçe işleri bitmeye yakın boş vakitlerimde babamın atölye olarak kullandığı evimizin altındaki tam da,yaklaşmakta olan sert kışta serçelere sığınacak bir yuva yapmaya çalışarak geçiriyor arada yanıma gelen babamın meraklı bakışlarında acaba bu çocuk ne yapmaya çalışıyor sorusunu görüyordum.Nihayet bir gün babam yanıma geldiğinde kuş yuvasını bitirmek üzere idim fakat bir türlü küçücük kuş yuvamın saçaklarını yağmurda karda su almayacak şekilde yapamıyordum.Açıkçası babamdan da böyle bir şey için o kadar şeyin arasında önemsiz göreceği için yardım istemiyordum yada ne bileyim belki onun her şeye biçim verebilen ellerinin değmesi için bir vesile arıyor da olabilirim bilemiyorum .Başka bir iş için tam a gelen babama ‘’bir türlü kuş yuvasının çatısını önüne kar yağmayacak şekilde saçaklı yapamıyorum’’dedim
Baba yavaşca yanıma yaklaştı ve eline testereyi alarak bana yardım etmeye başladı. Orada üç yada dört saat birlikte kuş yuvasının saçaklı çatısını yapmaya uğraştık ve yaptık.Kuş yuvasını odunluğun duvarına evimizin penceresinden görecek şekilde astım içine bir parça talaş sünger parçası ve önüne de yem koydum.. Köyde kaldığım her gün kuş yuvasına bakarak üzerine konan bir serçe aradı gözlerim. Ama maalesef göremedim ya ben serçe yuvasını geç yapmıştım yada serçeler yuvalarını başkalarının saçaklı evlerine yapmışlardı
Şimdi anılarımda; birlikte yaptığımız her şeyde olduğu gibi özel bir anlam ve özlem kaldı babama kuş yuvası sıcaklığında ..
Gökyüzündeki ve soğuktan korunmak için bir küçük yuva arayan tüm kuşlar seninle beraber olsun
türkü tadındaki anılarımın en güzeli canım babacığım seni çok özledim..Oğlun
Ertekin Karakayatürkü tadında bu anıyı bizimle paylaştığın için teşekkür ederiz abi
+10 rep
16 yanıt dizini görüntüleniyor
- Bu konuyu yanıtlamak için giriş yapmış olmalısınız.
