şiir sayfası

Bu konu 99 yanıt içerir, 14 izleyen vardır ve en son 17 yıl 11 ay önce Eren Kıyan tarafından güncellenmiştir.

99 yanıt dizini görüntüleniyor

Yazar
Yazılar
- 23 Mayıs 2006: 08:23 #43025
  ERTEKİN
  Katılımcı
  YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR
  Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
  Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
  Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
  Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
  İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
  Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
  Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
  Kopmaz kökler salmaktır oraya
  Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
  Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
  Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
  Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin
  İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
  Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
  İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
  Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına
  Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
  Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
  Değişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
  Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın
  Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
  Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
  Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
  Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı
  Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
  Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
  Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
  Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.
  ATAOL BEHRAMOĞLU
- 23 Mayıs 2006: 21:16 #45310
  pkarakaya
  Katılımcı
  yüreğimden yoruldum
  sürekli maske takanlardan
  içim kan ağlarken
  insanlara gülmekten yoruldum
  çok sinirliyken bile
  sakin olma zorunluluğundan yoruldum
  hıçkırarak ağlamak isterken
  gözyaşlarımı içime akıtmaktan
  delice severken içimden dağlara denizlere
  hoyratça esen rüzgara toprağa kuşlara
  seviyorum diye haykırmak isterken
  susmaktan yoruldum
  yüreğimden yoruldum
  Ruhum yoruldu
  geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim
  oyunun adı yaşammış
  başrolde ben
  yardımcı oyuncular sevgi aşk özlem dertler
  senaryo konusu
  herşeye rağmen Mutlu Olma Sanatı
  A.T.
- 24 Mayıs 2006: 06:20 #45311
  ERTEKİN
  Katılımcı
  1. şimdi sen olsan…
  ilk sonbahar yağmuruyla oturduk hayli dertleştik
  ben camın önündeydim o arkasındaydı
  sen izmir taraflarında uzakça bir yerdeydin
  dünden bugüne çektiklerin eksilmedi dedi yağmur bana
  eksilmeyecek dedi bugünden yarına
  bir hiçliğin koynunda istifham gibi büyüyeceksin
  sual sorduğun herşey senden sual soracak
  bitirdim sandığın vakit başladığını göreceksın
  yağmurun altında insanlar biçimsizdiler
  şimdi sen olsan ortalık şenlenecekti
  sanki birdenbire ışıklar yanacaktı
  oysa ben içimdeki kandili söndürecektim
  2. gözlerimi kapasam
  gözlerimi kapasam
  akşam
  bir karanlığın dibinden gözlerin ağzıma bakıyorlar
  ellerimi yüzümü yıldızlarla yıkayorum
  saçların boynuma sarılıyorlar
  gözlerimi kapasam
  sen boylu boyunca yanıbaşımdasın
  dişlerinin arasında bembeyaz bir nilüfer
  alevleri bile öpebilirmiş gibi
  güçlü ve gururlu ağzın
  beni öptüğün zaman erkek seni öptüğüm zaman kadın
  yanıbaşımdasın
  gözlerimi kapasam
  senin için bir mısra tasarlasam
  bir renk düşünsem
  başımı senin dizine koyduğumu uyuduğumu düşünsem
  çocuğunmuşum gibi saçlarımı okşadığını
  kocanmışım gibi yakama çiçek taktığını
  bir yağmur şehrin bütün seslerini öldürse
  sen ve ben günün yirmi dört saatını öldürsek
  boğazlasak
  ellerin göğsüme girse avuçlayıp kalbimi koparsa
  sımsıcak ben senin kanına girsem
  kalbine kurulup otursam
  gözlerimi kapasam
  rüzgârın kapıları derhal açılacak
  dağbaşlarının temkinli sessizliğiyle sonsuzluğu dinleyeceğiz
  kendimizi inkâr edeceğiz
  hele inkârımızı büsbütün inkâr edeceğiz
  bütün münkirler günde beş vakit bizi inkâr edecekler
  bir kibrit aydınlığında çatılmış kaşlarını göreceğim
  jiletle çizilmiş gibi keskin
  ince
  içimde kanlı bir ihtilâl kopacak
  dudakların bir akşam üstü dudaklarıma değince
  kadehim kırılacak
  münkirlere müminlere küfredeceğim
  3. iki elin kızıl kanda
  sökülüp
  salkım salkım leylekler gelirse ilkbahar olur
  kül mavinin yanına kirli sarı gelirse
  sonbahar
  sen benim yanıma gelirsen
  kıyamet olur
  bir damla gözyaşı okyanus boşluklarını doldurur
  senin gözyaşların beş kıtayı eritirler
  hünerli ellerin yeni bir dünya yaratırlar
  gözlerimden milyonlarca yıldız çoğaltırsın
  milyonlarca defa bakabilmem için
  geceleri sana bir saniyede
  parmaklarımdan istifhamlar çoğaltırsın
  her ağacın dalına bir istifham asarsın
  ölüme mahkûm eder beni asarsın
  ben tutar seni asarım
  karanlıkta kalmış çocuklara döneriz
  artık ben diye bir şey kalmamıştır
  sen diye bir şey yoktur
  hiç gelmemişe döneriz
  korkarız
  gözlerine baktığım zaman
  sonsuzluğu görebilmeliyim
  parmaklarım dudaklarında dolaşırken
  sonsuzluğa dokunmalı
  konuştuğun zaman
  sonsuzluğun sesini dinlemeliyim
  bir istifham gibi eğilip
  seni bir istifham gibi öpmeliyim
  elimden ne gelirse yapmalıyım
  bir tevrat bir incil bırakmalıyım
  beni bir dağ başına koymalılar
  başıma bir dağ koymalılar
  anama avradıma sövmeliler
  sen duymalısın
  iki elin kızıl kanda olsa
  gelmelisin
  4. sen olmadığın vakit
  sen olmadığın vakit büyük yalnızlığım var
  dalgaların kendilerini taştan taşa vurmaları
  sonbahar yıldızlarının sessiz sedasız çırpınmaları
  ve büyük yalnızlığım var
  biliyorsun hani o
  rüzgârın gözüne karanlık bir yelken gibi açtığım
  içimsıra vahşi bir kadın gibi taşıdığım yalnızlığım
  sen olmadığın vakit o denizde
  şarabım tuzlu bir lezzet kazanıyor
  avuçlarımda bir ateş yanıyor
  bir çift insan gözü
  hırsızı iti uğursuzu
  köpek gözü toz ve toprak
  bir kadeh quantro bir kadeh rom bir kadeh yağmur
  avuçlarımda ve çırılçıplak
  sen olmadığın vakit ben de olmuyorum
  o denizde gördüğüm sen
  benim için bir şarkı söyleyecektin
  hazırdın gitarını bir çocuk gibi dizlerine yatırdın
  kanada'lı üç tayfa tezgâhın içine girdiler
  karanlık kıllı kollarıyla şarkının içine girdiler
  kavga çıktı birbirinin çenesini kırdılar
  o denizde gördüğüm sen
  benim için bir şarkı söyleyecektin
  ağlayacaktın
  görecektim
  sıradan bir şarkı söyleyecektin
  kanada'lı tayfalar kahrolup öleceklerdi
  ben de ölecektim
  5. değil mi ki…
  şehrin üstünde tozlu bir ay silkinmektedir
  mevsim yaz olmuş sonbahar olmuş ne umurum
  değil mi ki o büyük istifham üzerindeyiz
  birbirimizi seviyoruz
  ve sevgimizden şüphe ediyoruz
  Attila İlhan
- 25 Mayıs 2006: 07:39 #45312
  I_tuch AXU
  Katılımcı
  “yalnızım çünkü sen varsın”
  “gel” desen gelirdim
  gittiğin uzakta bendim
  dağ gibi bir ihanetten düştüm
  bu kendime son gelişim
  ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime
  kendimi suçüstü yakalıyorum
  ve kentsizliğimin isimsizliğini
  Araz´a uyak düşüyorum
  gözlerime senden düşler sürüyorum
  ıslak bileklerim kan bayramına yatıyor
  bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
  sonra bir durağa yaslanıyorum
  sonra bir kente
  ve sen gidiyorsun
  ben kanıyorum
  diyorlar ki “kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun”
  oysa “gel” desen gelirdim biliyorsun
  yorgun Haliç´e biraz inat
  biraz ihanet bırakıyorum
  ellerinden bir tedirginliği bir tehdidi avuçluyorum
  aklıma düşüyorsun
  düşüyorum
  düşünce
  üşüyorum
  azgın hüzünlerle körlüğüme göçüyorum
  ayrılığın saati kaç geçiyor bilmiyorum
  yalanlarımla bir hiçlikteyim
  beni içinden kaç
  bu kentte her yağmur kendini ağlar
  aklıma düşsen yalnızlık oluyorum
  ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
  nerde kimi üşüyorsun
  artık kendini yakan bir ateşim
  kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz
  şimdi boş duraklara yaslanıyorum
  boş kentlere
  oysa “gel” desen gelecektim
  gün düşlerime dönüşlerimde
  bakışın içiyor beni gözlerimden
  gövdemi düşürüyorum güz yavrusu duraklara
  uzaklığına uzanıyorum
  sevdiğin sonbahar geçiyor üstümden
  ama artık hiçbir göğü içmiyorsun dudaklarımdan
  yıkılıyorum şarkılara
  “kimseler biliyor”
  yalnızlık dostumdu
  şimdi korkum oluyor
  oysa “gel” desen gelecektim
  artık her şey kımıltısız bir geceye dönüşüyor
  güz artığı saçlarımda oynaşan sensizlik
  göz karana yenik düşüyor en korkak yanlarımdan
  kendimi yitirdikçe sana gidiyorum
  göbek çukurumda sobelere karanlık uyutuyorum
  düş satıcısı ispiyoncu bir ihtiyarın insafına kalıyorum
  uysal yalnızlıklar satın alıyorum
  gülüşümle ödeyerek
  ve içimde yalancı bir katil taşıyorum
  yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma
  cüzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben
  kirli sözlerimi temize çekme
  oysa “gel” desen gelecektim
  gözlerim ihanete ihbar taşıyor
  kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına
  sözü namluna sürmelisin şimdi
  en yaralı yanımdan vurmalısın beni
  çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır
  avlunda bıraktığım az kullanılmış intiharları deniyorum
  ne vakit nikotinli ellerinden yola çıksam
  susuşuna kan döküyor gözlerim
  sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
  oysa bilmelisin Araz´ım
  kimsenin içi görünmez
  ve hiç bulamadıklarını
  asla yitiremezsin
  bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
  söylenecek bütün sözler
  her sabah akşam oluyorsun
  alnından ellerine damlıyorsun
  yüzündeki yağmurla iniyorsun kente
  içine dert oluyorsun kentin
  dışına yağmur
  yüreğinde dağılıyor kristal şehirler
  duvarların kan öksürüyor
  ve sen
  başkalarının gözlerini
  yüzümde aramamayı öğreniyorsun
  beni bir durağa yaslıyorsun
  beni bir kente
  gidiyorsun
  oysa “gel” desen gelecektim
  susmak en inatçısı olmaktır yalnızlığın
  en susmakta neydi öyle
  sen en dinlerken
  biliyorum Araz´ım
  insan kendini bulmamalı, hep aramalı
  gittiğin yerden başlıyorum öyleyse
  gece cinnetlerimi de alıp yanıma
  denize bakmayı bilmeyenler
  bir gün mutlaka boğulur
  işte bundandır gözlerinden kaçışlarım
  siz hiç yar saçının bir telinden kendinize gurbet yaptınız mı
  ben şimdi gurbetim
  içimde taşıyorum
  heba olsa da senlerce yılım
  oysa “gel” desen gelecektim
  ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
  ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
  şairler ölüdür derler
  inanmıyorum
  en karanlık ceketimi giyiyordum
  ışığa kördüm çünkü
  şimdi ise güneşe ilerliyorum
  dirilmek için
  kimliği paslanıyor eski bir anarşistin
  gecenin kör gözünden utanıyorum
  hadi bana en militan kelimelerle saldır
  batır içime cümlelerini
  beyhude bir dehşet bırak
  hak ediyorum
  gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime
  can kaybından ölüyorum
  cenazemde namaz kılacağım
  zan altındayım
  yalanıma inanıyorum
  yorgun söylentiler kanıyor solgun yaralarımdan
  kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin
  kinim kendime
  susuşum sana
  küsüşüm tüm dünyaya
  üstü kalsın ihanetimin
  “gel” desen gelecektim
  yine bir tren geçiyor içimden
  sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı
  saçların bir rüzgarın öyküsünü taşıyor
  görmüyorum söylemiyorsun kırılıyorum
  hiçliğimin etleri yolunuyor şizofrenik bir gecede
  sana bir öykü çıkarıyorum ağzımdan
  süsle beni ey aşk
  geçtiğin yerleri öpüyorum
  yarısı yanık bir aşkın küllerini taşıyorum
  dişlerindeki nikotin tadı terkimde
  sirenler ve ateş hatları içip
  sesini peydahlıyorum kendimden ve kentimden
  ıslak ceplerimi buluyorum el yordamıyla
  yasadışıyım
  tutukla beni gözlerimden
  kalemim bitti yitirdi şiirini şuur
  öldü kanımdaki mürekkep balığı
  solumdaki sise intihar etti intiharlar
  bir aşkı kaça katlayabilirdi ki ezik bir yürek
  yaşamak için geç bir zaman
  ölmek için ise erken
  çok davullu bir senfoni sürçüyor
  dikiş tutmaz ayrılığımda
  kirpiğinden yapılma bir darağacına
  geceyi asıyorum
  yoksun
  bu yağmurlar ıslatmıyor beni
  bir durağa yaslanıyorum sensiz
  gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum
  “gel” desen gelecektim oysa
  kulaklarımdan bordo denizler dökülüyor
  şimdi herkes biraz sen biraz acı
  göğsümde bir vagon
  gizli sözler batıyor
  fırtınalar çıkıyor üstüme
  şakağımda
  intihar acemisi bir şairin
  delilik provaları
  arkandan uluyan kapılardan
  söküyorum kokunu
  yokluğunu kokluyorum
  yokluğunu yokluyorum
  çöz gözlerimi senden hadi
  ücranda yak bakışımı
  gözlerine bekçi sevdam
  dünden ve senden kalmayım
  içine her düşen
  kendi keşfi sanıyor seni
  oysa sen
  melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin
  ve kendini acıtmak istiyorsun
  ama güller kendine batamaz
  bilmiyor musun
  “gel” mi diyorsun
  herkes kendi gördüğüne bakar
  peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz
  kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu
  hadi en kanadığımız yerden susalım
  “gel” desen gelirdim
  “git” dedin ve gittin
  Aşka…
  Rüzgara…
  Ayrılığa…
  Zamana…
  eyvallah…
- 25 Mayıs 2006: 08:12 #45313
  ERTEKİN
  Katılımcı
  SOLUK SOLUGA -1
  Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
  Ama atıldı yine de serüvenlere
  Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
  Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı.
  Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
  – ki onlar daima birer yalnızdılar
  Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup
  Gitmişti o kentten anımsamıyor artık
  Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala
  Sürüp gider mi ilk öpüşmenin esrikliği
  Gizlice buluşmaya gelen ve ölürcesine
  Korkular geçiren o kız nerededir şimdi
  Sensiz olursam yaşayamam diyen
  O liseli kız hangi kentte kaldı
  Ve o sarışın
  O afeti devran bekler mi hala
  Atlas yataklara sererek yaşamanın anlamını
  Üşüten bir acıydı belki her ayrılık
  Her yolculuk yangınların başladığı yereydi
  Ama vakti olmadı hesabını tutmaya
  Aşkların, ayrılıkların ve acıların
  İstese de kalamazdı vakti gelince
  Geyik sesleri yankılanınca yamaçlarda
  Yürek burkulması ve hüzün ve keder
  Aralıksız doldururdu acıların bohçasını
  Dudaklarında öpüşlerin gül esmerliği
  İçinde kıpırdanıp durur ufuk çizgisi
  Ay bile soğuktur o zaman
  Bir buz parçasıdır
  Çaresiz çıkılacaktır o yolculuklara
  Ki bir ömrün karşılığıdır serüvenler
  Biraz da serüvendi yaşamak
  Belki yatkındı büyük yolculuklara
  Ki serüvenler daima büyük aşklar
  Ve büyük yolculuklarla başlar
  Anıları aşkları ve bir kenti
  Bırakıp gidebilirdi apansız
  Apansız başlardı yolculuklar
  Hangi saatinde olursa günün
  Ve hep kar yağardı nedense
  Durmadan kar yağardı yol boyunca
  Ve nasılsa yok olup giderdi hüzün
  Kent görünmez olunca arkada
  Ne bir veda sözcüğü dökülürdü dudaklarından
  Ne de dönüp bakardı geriye bir kez olsun
  Ne zaman yollara düşse biterdi acılar
  Gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından
  Kavaklarsa oynak bir çingene kızı
  Her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları
  Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta
  Güneşin batışını seyretmek ölümdür biraz
  Ölümdür biraz hep aynı yatakta
  Aynı kadınla sevişerek sabaha varmak
  Kitapları hep aynı raflara sıralamak
  Aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz
  Soluk soluğa yaşamalı insan
  Her sabah yeni bir şeyler görebilmeli
  Ve cehenneme dönse de bir ömür
  Mutlaka bir şeyler değişmeli her/gün
  Ey o büyük yolculukların ürperten heyecanı
  Okyanus dalgalarının sesleriyle dol bu ömre
  Ölüme ve aşka durmadan kement atan
  Serüvenlerle geçsin yaşamak
  Buz tutmuş bir dünya ortasında
  Yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla
  Önünde dağlar, uçurumlar
  Sarsılan gök, yarılan toprak
  Çelik uğultularla burgaçlanırken
  Yaşamak işte öylesine kucaklardı onu
  Ve her nasılsa keklik sekişli
  Bir aşkın sevinci dolardı yüreğine
  Çıkarıp atardı o zaman deli bir ırmağa
  Ne kalmışsa bir önceki serüvenden
  Soluk soluğa yaşadı kentleri, aşkları
  Bağlanacak kadar kalmadı hiçbirinde
  Pervasız bir acemi, bir çılgın
  Soyu tükenen bir bilgeydi belki de…
  O yalnız kaybetmesini öğrendi ömründe
  Avucundan dökülen kum taneleriydi her şey
  Ne bir serseriydi ne de yılgın bir savaşçı
  Ama kendi kafasıyla düşünen ve hakkında
  Ölüm fermanları çıkartılan biriydi belki
  Sevince deli gibi severdi
  Pervasız severdi sevince
  Dövüşmek ancak ona yakışırdı
  Ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar
  Yoktu bağlandığı herhangi bir şey
  Bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından
  Ne bilir ömrün değerini bir çılgın
  Yalnızca kendini yaşamayı nereden bilebilir
  Ve başarısız eylemler çağında o
  Kaçabilir mi binlerce kez ölmekten
  Yerleşik yargıları olmadı hiç
  Kurmadı güzel gelecek düşleri
  Nerede bir yangın, nerede tehlike
  O mutlaka oradaydı birdenbire
  Dinsizdi, özgür sayılırdı belki
  Ama bağlanmazdı özgürlüğe de
  Hiçbir yerde yeterinden çok kalmadı
  Beklemedi anılar sarnıcının dolmasını
  Şikayetsiz yaşadı yaşadığı her günü
  Yoktu yüreğinde pişmanlıkların izi
  Ayrıntıların izi kalmamış artık
  Üst üste yaşanmakta ayrılıklar
  Ve bir bulut gibi sıyrılıp gidilmiştir
  Dağların, denizlerin üzerinden
  Geride kalan ne varsa soluktur şimdi
  Titreyen kandiller gibi sönmek üzeredir
  O eski konaklar gibidir anılar
  Gül bahçeleri, sessiz koru ve orman
  Belki sağanak boşanır apansız
  Yüzyıllık bir yağmur başlar
  Ve sinsi bir hastalığa dönmeden alışkanlıklar
  Yok olup gider her şey, belki kül olur
  Hırçın bir okyanustur yürek
  Dar gelir ufuk ve mutluluklar çevreni
  Anılarsa birer çıban izidir
  Yaşanmaz onların ölgün gölgesinde
  Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak
  Ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi
  Anısız kalınmıyor artık ne yapılsa
  Kuşatıyor yolları, aşkı ve ömrü
  Bekleyişleri kemiren çakal sesleri
  Oysa bütün köprüler yakılmalı ayrılık vakti
  Ve herhangi bir şeyle eşit olmaksızın
  Yollara düşülmeli habersiz ve sessiz
  Çürük bir diş gibi kanırtıp kentleri
  Dünyanın ağzını kanlar içinde bırakmalı
  Bir ömrün olgunlaştıramayacağı
  acemilikler toplamı ve bir çılgın
  boyun eğmedi kendine bile
  seçme zorunda kalmadı yaşamayı
  nasıl bağlanmadıysa yere ve zamana
  bağlanmadı kendine de ömür boyu
  dağlara tırmana atlar gibi
  soluk soluğa yaşamak istedi dünyayı
  bir şahin gibi bulutlara kurdu
  dumanlı sevdaların yörük çadırını
  sıradan bir gezgin değildi hiç
  dövüşür gibi yaşadı yolculukları
  belki korkusuz sayılmazdı büsbütün
  korkardı korkulara düşmekten zaman zaman
  ve bütün gemileri yakıp
  yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla
  mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri
  umutlardansa nefret etti daima
  hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
  ama atıldı yine de serüvenlere
  pervasız bir acemi
  soyu tükenen bir bilgeydi belki de
  Ama bir şey vardı yine de
  Başarısız ihtilallerden kendine kalan
  SOLUK SOLUGA -2
  Büyük aşklar yolculuklarla başlar
  ve serüvenciler düşer bu yollara ancak
  Onlar ki dünyanın son umudu
  soyları tükenen birer çılgındırlar
  Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında
  Ölümle alay ederler sanki
  Nerde beklenirse ordaydılar
  bir kez bile gecikmediler ömür boyu
  Neydi onları ordan oraya
  savurup duran şey
  Onları daima yalnız kılan
  neydi bu yaşam denilen gürültüde
  Her dilden bir adları vardı onların
  ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar
  Sarışındılar belki de esmer
  yani birçok yüzün bileşkesi
  Ne altın arayıcısıydılar
  ne de aylak bir gezgin
  Vurulup düşseler de her kuşatmada
  serüvencidir onlar ve hiç ölmezler
  Ki onlar hep yalnızdır ve her nasılsa
  Bulurlar heder olmanın bir yolunu
  Onlar ki bu dünyada
  kahraman olmaya mahkumdurlar
  Sislenen anılar kaldı bize onlardan
  renkleri bozulup duran solgun anılar
  Nasıl yazmalı ki silinip gitmesin
  bulutlar gibi çekilmesin gök boşluğuna
  Bileği güçlü ve gözüpek avcılar mıydı
  onları kuşatıp yeryüzü cennetinden atan
  Yoksa kendini tüketen hüzünler miydi
  vurulup düştükçe ışığını karartan
  O serüvenlerin günlüğü tutulmadı
  yazılmadı o insanların destan şiiri
  Parça parça ettirilseler bir kartala
  (ki sanırım böyle oldu sonları)
  Fışkırır yüreklerinden
  başarısız ihtilallerin yangınları
  AHMET TELLİ
- 25 Mayıs 2006: 08:14 #45314
  I_tuch AXU
  Katılımcı
  şiirler belki sizlere uzun gelebilir ancak,eğer okursanız neden bu kadar kısa yazmıslar keşke biraz daha yazsalardı diye düşüneceğinizden eminim,alın bir tane daha
  ÖMRÜMDEN GELENİ YAPIYORUM
  gerektiği kadar iyi yaşayamıyorum
  işin komiği 'gerektiği kadar iyi' nasıl yaşanır, onu da pek bilmiyorum
  devamsızlığım çok hayatta
  bir yıl düş'e dokunur gibi hiçbir şey yaşamıyorum, sonra, ertesi yıl bir gömülüyorum hayata ve aşk'a, kaldırabilene aşkolsun
  nerede, nasıl, ne zaman, kiminle, ne kadar daha fazla mutlu olunur, bilmiyorum
  olmadığım yerleri, yapmadığım şeyleri düşlüyorum bazen
  bazen diyorum: 'cinsim başka olsaydı daha mı mutlu olurdum acaba'
  dallıyorum günleri, bugünün ne içerdigine bakmadan, ertesi gün'e geçiyorum hemen
  yaşayacaklarımı hep son ana bırakıyorum
  kendimi çogunlukla yaşamayacak kadar yorgun hissediyorum
  ne yasarsam yasayayım, gözüm hep öteki hayatlar'da kalıyor bazen
  yaşamaya iyi konsantre olamıyorum
  bence hayat, cinselliğin önemli bir parçası
  bazılari çalıp-çırpıyor her şeyi, öteki hayatlar'dan otluyor hep bazıları
  sevişince acıkıyorum
  her sabah bir gün eksik uyanıyorum ömrümden
  kafamdaki insan, olamıyorum
  kendi ömrümdeymiş gibi rahat yaşayamıyorum
  herkes ağzına kadar başkası dolu
  içimde hiç kötülük yok.. bu çok kötü
  depremle yaşamaya da alışabilirim.. tamam.. olur.. fakat bir şartla: beni öldürmeyeceğine söz verirse
  ömrüm bir dönem çok açık kaldı, hayatıma kaç insan girdi hatırlamıyorum
  aslında ileride çok mutlu olunacak sota yerler biliyorum
  bazı sabahları dünya, çok zor alışıyor bana
  orjinal bir kaç insan arıyorum
  atsan atılmaz, satsan satılmaz bir yük gibi geliyor bazılarına hayat
  tez'siz, antitez'siz, gel bana hipotez, hipotez
  hayatta bir ağırlığım olsun diye, şişmanlıyorum
  üçün biri'ni seçerken bile ikilem'e düşüyorum
  yaşamak için sonsuz ideal bir yer var mı? ben bulamıyorum..
  yaşamam gereken bir çok şey ve yaş, başka bir çok şey ve yaşları düşünürken geçip gidiyor
  bazen çok geriden yaşıyorum
  ömrüm son bulduğunda neleri yaşamış olayım.. neleri yaşamış olmalıyım.. bilmiyorum
  bu benim ilk tecrübem dünyada
  bütün güzel kızları, iyi oğlanları kapmışlar
  bütün şahane mevzuları çok önceden konuşmuşlar
  bütün güzel pozisyonları biz yokken sevişmişler
  iyi bir ömür, hangi iyi bir ömürle kıyaslanabilir ki
  kim olarak öleceğimi, ne olarak kalacağımı bilmiyorum
  hayat, benden, zevk alıyor mu acaba bilmiyorum
  tanrı veya doğa, beni böyle kullanarak ne yapmak istiyorlar, pek anlamıyorum
  ancak yine de ömrümden geleni yapıyorum..
- 25 Mayıs 2006: 15:15 #45315
  pkarakaya
  Katılımcı
  Nereye bu amansız koşu
  zifiri karanlıklarda
  tekrar tekrar döndüğüm yollar
  bütün dehlizlerde ölüm uykusu
  evlerde
  sinmiş tenimize bir yanık kokusu
  nereye uzun gitmelerinle ey sevgili
  2
  gök vurgun yemiş de bitirmiş kendini
  bir avuç kanda boğulmuş deniz
  dağlar dağlar
  gelmeyecek mi benim çocukluğum
  3
  gülümse
  ki kalbimin ilk yanılgısı olsun
  müsterih uyuyabilsin çocuklar
  unutulmuş o yastıklarda
  o söz gibi büyülü
  süreğen
  4
  bu sensin
  sen
  kaç gün ötelerden gelecektin
  burda yüzyıl oldu
  5
  lambalar söndü..mumlar eridi
  elinde güğümle çocuk
  cansuyu verir toprağa
  neler söyler aşka dair neler
  duldasında kuşlar
  6
  de ki
  nasıl sığacak şiire şimdi
  delirmeye hazır bir şairin gözleri
  denizin dibinde hiç görmez miyim kendimi
  bulanık sulara bir da tül çekseniz
  7
  resimlemek isterim suretim seni ey
  tebessüm et
  acılı dur
  hepsi birarada
  8
  değişen ne zaman ne mekan
  bitmez bir oyundayız
  yakınımdasın eleleyiz bir o kadar da uzak
  gemiler gelse alıp götürseler bizi buralardan
  bıkkın yolcularıyla bulutsuz gecede
- 25 Mayıs 2006: 15:22 #45316
  pkarakaya
  Katılımcı
  Kan sığıntı bir uzuv benliğinde!
  Gözyaşlarının akıbetiyle dipsiz uçurumlara sürüklenen
  Soğuk ellerin,
  Derine sarılı yaraların;
  Dehlizlerinde karanlık sokakların vicdanını yaralayarak
  Kanını tadarak bir endişenin!
  Ruhuna sinerken ölümün kesif kokusu
  Kalp ölüm,kalp dehliz; kalp,
  Parmaklarında kan pıhtısı bir yüzük…
  Sen yok olma dininin son müridi.Sen yitik!
  Kanat çırpıntısı umutsuzluğunun…
  Kırık bir cam tanesi,kalbinin avuç içlerine sıkışmış…
  Sen yeminsiz vakanüvis.Sen kanımın en soğuk hücresi;
  Bir yeminin sabrını tüketen son uğursuz yalan!
  Son davetsiz misafiri taşlaşmış kalplerin.
  Yaşama sığdırabildiğin son eksik cümle:
  Şüphe tohumları apartman boşluklarında!
  Sen gözyaşlarımın timsahı,
  Şakaklarımda bir kum saati…
  Sen kalbimin en soğuk cümlesi
  Bir kelebeğinkiyle aldattığın o güz ömrün
  Kanına karışırken ölümün.Ölüm,
  Parmaklarında bir kan pıhtısı:
  Pıhtı kalp,pıhtı kan; pıhtı dehliz!
- 25 Mayıs 2006: 15:31 #45317
  pkarakaya
  Katılımcı
  Öylesine
  Cüce bakışları varki bana acıların
  Ne zaman damlası düşse biraz daha büyüyor
  Biraz daha eriyorum dehlizinde
  Hayli zaman oldu
  Mutlu sözler duymayalı
  Ben büyüdükçe onlar küçülmüş
  Kendine sakla
  Söyleme bana bitik sevinçleri
  Küçülmek istemem
  Bilmem hangi
  Raflarda tozlandı gitti
  Hayallerim umutlarım hülyalarım
  Ağdalanmış sevgilerimle
  Mühürlenmiş kavganın ortasında
  Çepeçevre sarıldım kederim arttı
  Benimle büyüyenlerle birlikte
- 25 Mayıs 2006: 15:34 #45318
  pkarakaya
  Katılımcı
  Sükût-ü hayalin karanlıklarına çekiyorum
  Küskün yüreğimi.
  Çığlık çığlığa gecelerin nefret sinmiş dehlizlerinde
  Isıtmaya çalışıyorum titreyen ellerimi…
  Şehir içimde terk edilmiş gibi,
  Gönlümün pencereleri yabancılara kapanmış
  Dar ve rutubetli sokaklarda
  Nisan yağmurlarından kalma toprak kokusu…
  Kan kırmızı gözlerimin asilliğinden kalma
  Erguvan sabahlar…
  Yağmurlar kardelenlerin buz mavisi tenine ne zaman dokunsa
  Gelincikler uzaklarda bir yerlerde allarını inatla açar.
  Takvimlerden düşen ayrılık tarihleri ayaklarımın altında
  Sayamadığım sensiz günlerin hesabı var / Satır aralarında.
  Saman kâğıdının üzerinde özlem kokan güncelerin
  belirli belirsiz gözyaşı döker
  Nostalji kokan yalnızlığın duygusudur sevmelerin,
  yargılı yargısız beni infaz eder…
  Dudaklarımda serapsız çöllerin ıslaklığı,
  Kum fırtınalarına gömülmüş sevdam, dumansız yangınlarda…
  Oysa sevmek yanmaktı;
  Gönüllerde yaşanan yangınlarda kül olmak ise mubahtı…
- 25 Mayıs 2006: 15:36 #45319
  pkarakaya
  Katılımcı
  Acı dehlizinde kaybolmak bu olsa gerek
  Böyle bir muhayyilede yaşamak
  Kararsız kaldığın anlarda
  Yüreğinin bir köşesine sığınıyorken
  Dost ellerinden zehir badesi içmek
  Öyle bir olay sanki
  Bilinmez ki
  Bilinse dost seçilmez,nafile üzülmek
  An gelir, öyle bir an ki
  Sevinçlisin öyle çok ki hem de
  Sahra çölü gibi bulursun dünyayı
  Her yan sevgisiz, susuz parçalanmış
  Gövden sarsıntıyla uyanır
  İçinde bulunduğu gafletten ve hasletten
  Kırmızı kurdeleli bir paket sunulursa
  Bir gün,
  Sakın açma hemen
  Ola ki, kalbinden vuracak hançerdir
  Sevincin kursağına hapis oluverir işte
  Ne demeli, sen uyurken
  Çoktan idam kararı çıkmıştır
  Hakkında
  Yargısızca,dostane bir şekilde idam
  Hayat, yalnızlık, köşe başları…
  Suçun ne miydi?
  Sadece sevmek belki de…
- 25 Mayıs 2006: 22:08 #45320
  lubimaya
  Anahtar yönetici
  Adını Sen Koy
  Kaderin zorlar seni istemediklerine
  Diyemezsin merhaba her yeni güne
  Giden sen değilsin sen zorla götürülen
  Lanetler edemezsin sevdiğin güne.
  Yağmur olur da bazen yağmak istersin
  Çünkü umudusun sen kurumuş toprakların
  Şimşekler çaktırıp da sevincini haykırırken
  Lanetler edemezsin doğduğun güne.
  Bir tomurcuk olup açmak istersin
  Çiçeğinin kokusu hüzünler katar güne
  Koklamak yetmez seni sever iken delice
  Sen lanet edemezsin açtığın güne.
  Ekim 2000
  Hakan Şengün
- 25 Mayıs 2006: 22:17 #45321
  pkarakaya
  Katılımcı
  uyanıldığında üflendiğin de boruya
  kıyamet..
  kimse birbirini tanımayacak
  eller konuşup ayaklar şahit olacak
  bir tek ben göreceğim seni
  ellerin ayakların olacağım..söz…
  s.y.
- 25 Mayıs 2006: 22:26 #45322
  pkarakaya
  Katılımcı
  ya siyahsındır ya da beyaz
  ya varsındır ya da yoksun
  ya bilirsin ya da bilmez
  hissetiğin değil
  seçimindir yaşam
  dokunduğun değil
  var olandır gerçek
- 25 Mayıs 2006: 22:28 #45323
  pkarakaya
  Katılımcı
  kapımda sevdan…
  nasılda bakıyor gözlerimin içine
  al beni içeri diye…
  kaçırma gözlerini..
  kaçırma ellerini…
  yüreğim…kuş misali…
  bir resme başlıyorum…
  ilk çizgiler…
  seninle sevdanın resmini çizeceğim…
  yüreğime…
  adı aşk olacak yaşadığımın …
  bedelsiz engelsiz olacak…
  mesafeler anlamsız olacak…
  ben yüreğin de olacağım atacağım seninle…
  istemesende olacağım…
- 25 Mayıs 2006: 22:36 #45324
  pkarakaya
  Katılımcı
  tutki yaşanmadı, tutki bitmedi
  uzaklarda değildim hep yanındaydım senin
  gerçekleri yaşarken belki aptalca dürüstlük ettim
  bir başkası değildin seviyorsak dedim
  az çok sabır dedim beklemeden gidiyorsun
  çevrene boyun mu eğdin oysa sen
  ıssız bir ada gibi kaybolup gideceksin
  tutki yaşanmadı, tutki bitmedi
  ızdırapsız gün olmaz mı
  hayat bu yaşanmalı
  razı değilim ama bensiz mutluysan gitmelisin…
- 25 Mayıs 2006: 22:46 #45325
  pkarakaya
  Katılımcı
  gözüm kapıda giriceksin içeri bir gün ansızın sessiz
  kapım hep açık gözümde yaşlarla beklerim
  28 saat
  ve her gölge görmemde kalbimde bir kuş çırpınır
  boş yere heves…
  gittin yoksun artık anla bunu yüreğim
  gelmicek artık
  yok işte yok herşey rüyaydı uyan artık
  al kendini ondan kopar ellerini ellerinden
  söylem onun söylediği hiç bir şeyi
  sus artık su yüreğim
  ve git uzaklara
  bırak beni artık yüreğim yoruldum
  artık
  nedensiz beklemekten
  sessiz izlemekten
  git artık bırak yüreğim beni
  sadece yıldızlar…
  m.eyes
- 26 Mayıs 2006: 05:30 #45326
  ilknur
  Katılımcı
  Nicedir özlemişim
  nicedir özlemişim
  bu rüzgarı
  hani doğu'dan eser
  bahar akşamları
  nicedir özlemişim
  bir elma ağacının
  dibine oturmayı
  nicedir özlemişim
  şoseleri,dağları
  nicedir özlemişim
  bir dosta sarılıp
  ağlamayı
  Ataol Behramoğlu
- 26 Mayıs 2006: 05:38 #45327
  ilknur
  Katılımcı
  Bu Aşk Burada Biter
  Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
  Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
  Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
  Ve ben çekip giderem bir nehir akıp gider
  Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
  Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
  Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner
  Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir
  Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
  Ne kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz bir yazdı!
  Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı
  Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler
  Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
  Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
  Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
  Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider
  Ataol Behramoğlu
- 26 Mayıs 2006: 08:32 #45328
  ERTEKİN
  Katılımcı
  SAMAN SARISI
  Vera Tulyakova'ya derin saygılarımla
  I
  Seher vaktı habersizce girdi gara ekspres
  kar içindeydi
  ben paltomun yakasını kaldırmış perondaydım
  peronda benden başka da kimseler yoktu
  durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri
  perdesi aralıktı
  genç bir kadın uyuyordu alacakaranlıkta alt ranzada
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  kırmızı dolgun dudaklarıysa şımarık ve somurtkandı
  üst ranzada uyuyanı göremedim
  habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres
  bilmiyorum nerden gelip nereye gittiğini
  baktım arkasından
  üst ranzada ben uyuyorum
  Varşova'da Biristol Oteli'nde
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığım yoktu
  oysa karyolam tahtaydı dardı
  genç bir kadın uyuyor başka bir karyolada
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  ak boynu uzundu yuvarlaktı
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu
  oysa karyolası tahtaydı dardı
  vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığımız yoktu
  oysa karyolalar tahtaydı dardı
  iniyorum merdivenleri dördüncü kattan
  asansör bozulmuş yine
  aynaların içinde iniyorum merdivenleri
  belki yirmi yaşımdayım belki yüz yaşımdayım
  vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına
  üçüncü katta bir kapının ötesinde bir kadın gülüyor sağ elimde kederli
  bir gül açıldı ağır ağır
  Kübalı bir balerinle karşılaştım ikinci katta karlı pencerelerde
  taze esmer bir yalaza gibi geçti alnımın üzerinden
  şair Nikolas Gilyen Havana'ya döndü çoktan
  yıllarca Avrupa ve Asya otellerinin hollerinde oturup içtikti yudum yu-
  dum şehirlerimizin hasretini
  iki şey var ancak ölümle unutulur
  anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü
  kapıcı uğurladı beni gocuğu geceye batık
  yürüdüm buz gibi esen yelin ve neonların içinde yürüdüm
  vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyordum gece yarılarına
  çıktılar önüme ansızın
  oraları gündüz gibi aydınlıktı ama onları benden başka gören olmadı
  bir mangaydılar
  kısa konçlu çizmeleri pantolonları ceketleri
  kolları kollarında gamalı haç işaretleri
  elleri ellerinde otomatikleri vardı
  omuzları miğferleri vardı ama başları yoktu
  omuzlarıyla miğferlerinin arası boşluktu
  hattâ yakaları boyunları vardı ama başları yoktu
  ölümlerine ağlanmayan askerlerdendiler
  yürüdük
  korktukları hem de hayvanca korktukları belli
  gözlerinden belli diyemem
  başları yok ki gözleri olsun
  korktukları hem de hayvanca korktukları belli
  belli çizmelerinden
  korku belli olur mu çizmelerden
  oluyordu onlarınki
  korkularından ateş etmeğe de başladılar artsız arasız
  bütün yapılara bütün taşıt araçlarına bütün canlılara
  her sese her kıvıltıya ateş ediyorlar
  hattâ Şopen Sokağı'nda mavi balıklı bir afişe ateş ettiler
  ama ne bir sıva parçası düşüyor ne bir cam kırılıyor
  ve kurşun seslerini benden başka duyan yok
  ölüler bir SS mangası da olsa ölüler öldüremez
  ölüler dirilerek öldürür kurt olup elmanın içine girerek
  ama korktukları hem de hayvanca korktukları belli
  bu şehir öldürülmemiş miydi kendileri öldürülmeden önce
  bu şehrin kemikleri birer birer kırılıp derisi yüzülmemiş miydi
  derisinden kitap kabı yapılmamış mıydı yağından sabun saçlarından
  sicim
  ama işte duruyordu karşılarında gecenin ve buz gibi esen yelin içinde
  sıcak bir fırancala gibi
  vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyordum gece yarılarına
  Belveder yolunda düşündüm Lehlileri
  kahraman bir mazurka oynuyorlar tarihleri boyunca
  Belveder yolunda düşündüm Lehlileri
  bana ilk ve belki de son nişanımı bu sarayda verdiler
  tören memuru açtı yaldızlı ak kapıyı
  girdim büyük salona genç bir kadınla
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  ortalıkta da ikimizden başka kimseler yoktu
  bir de akvareller bir de incecik koltuklar kanapeler bebekevlerindeki
  gibi
  ve sen bundan dolayı
  bir resimdin açık maviyle çizilmiş belki de bir taş bebektin
  belki bir pırıltıydın düşümden damlamış sol mememin üstüne
  uyuyordun alacakaranlıkta alt ranzada
  ak boynun uzundu yuvarlaktı
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığın yoktu
  ve işte Kırakof şehrinde Kapris Barı
  vakıt hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz
  ayrılık masanın üstündeydi kahve bardağınla limonatamın arasında
  onu oraya sen koydun
  bir taş kuyunun dibindeki suydu
  bakıyorum eğilip
  bir koca kişi gülümsüyor bir buluta belli belirsiz
  sesleniyorum
  seni yitirmiş geri dönüyor sesimin yankıları
  ayrılık masanın üstündeydi cıgara paketinde
  gözlüklü garson getirdi onu ama sen ısmarladın
  kıvrılan bir dumandı gözlerinin içinde senin
  cıgaranın ucunda senin
  ve hoşça kal demeğe hazır olan avucunda
  ayrılık masanın üstünde dirseğini dayadığın yerdeydi
  aklından geçenlerdeydi ayrılık
  benden gizlediklerinde gizlemediklerinde
  ayrılık rahatlığındaydı senin
  senin güvenindeydi bana
  büyük korkundaydı ayrılık
  birdenbire kapın açılır gibi sevdalanmak birilerine ansızın
  oysa beni seviyorsun ama bunun farkında değilsin
  ayrılık bunu farketmeyişindeydi senin
  ayrılık kurtulmuştu yerçekiminden ağırlığı yoktu tüy gibiydi diyemem
  tüyün de ağırlığı var ayrılığın ağırlığı yoktu ama kendisi vardı
  vakıt hızla ilerliyor gece yarıları yaklaşıyor bize
  yürüdük yıldızlara değen Ortaçağ duvarlarının karanlığında
  vakıt hızla akıyordu geriye doğru
  ayak seslerimizin yankıları sarı sıska köpekler gibi geliyordu
  ardımızdan koşuyordu önümüze
  Yagelon Üniversitesi'nde şeytan taşlara tırnaklarını batıra batıra dola-
  şıyor
  bozmağa çalışıyor Kopernik'in Araplardan kalma usturlabını
  ve pazar yerinde bezzazlar çarşısının kemerleri altında rok end rol oy-
  nuyor Katolik öğrencilerle
  vakıt hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz
  vuruyor bulutlara kızıltısı Nova Huta'nın
  orda köylerden gelen genç işçiler madenle birlikte ruhlarını da alev alev
  döküyor yeni kalıplara
  ve ruhların dökümü madenin dökümünden bin kere zordur
  Meryem Ana kilisesinde çan kulesinde saat başlarını çalan borozan gece
  yarısını çaldı
  Ortaçağdan gelen çığlığı yükseldi
  şehre yaklaşan düşmanı verdi haber
  ve sustu gırtlağına saplanan okla ansızın
  borazan iç rahatlığıyla öldü
  ve ben yaklaşan düşmanı görüp de haber veremeden öldürülmenin acı-
  sını düşündüm
  vakıt hızla ilerliyor gece yarıları ışıklarını yeni söndürmüş bir vapur is-
  kelesi gibi arkada kaldı
  seher vaktı habersizce girdi gara ekspres
  yağmurlar içindeydi Pırağ
  bir gölün dibinde gümüş kakma bir sandıktı
  kapağını açtım
  içinde genç bir kadın uyuyor camdan kuşların arasında
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu
  kapadım kapağı yükledim sandığı yük vagonuna
  habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres
  baktım arkasından kollarım iki yanıma sarkık
  yağmurlar içindeydi Pırağ
  sen yoksun
  uyuyorsun alacakaranlıkta alt ranzada
  üst ranza bomboş
  sen yoksun
  yeryüzünün en güzel şehirlerinden biri boşaldı
  içinden elini çektiğin bir eldiven gibi boşaldı
  söndü artık seni görmeyen aynalar nasıl sönerse
  yitirilmiş akşamlar gibi Vıltava suyu akıyor köprülerin altından
  sokaklar bomboş
  bütün pencerelerde perdeler inik
  tıramvaylar bomboş geçiyor
  biletçileri vatmanları bile yok
  kahveler bomboş
  lokantalar barlar da öyle
  vitrinler bomboş
  ne kumaş ne kıristal ne et ne şarap
  ne bir kitap ne bir şekerleme kutusu
  ne bir karanfil
  şehri duman gibi saran bu yalnızlığın içinde bir koca kişi yalnızlıkta on
  kat artan ihtiyarlığın kederinden silkinmek için Lejyonerler Köprü-
  sü'nden martılara ekmek atıyor
  gereğinden genç yüreğinin kanına batırıp
  her lokmayı
  vakıtları yakalamak istiyorum
  parmaklarımda kalıyor altın tozları hızlarının
  yataklı vagonda bir kadın uyuyor alt ranzada
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  elleriyse gümüş şamdanlarda mumlardı
  üst ranzada uyuyanı göremedim
  ben değilim bir uyuyan varsa orda
  belki de üst ranza boş
  Moskova'ydı üst ranzadaki belki
  duman basmış Leh toprağını
  Birest'i de basmış
  iki gündür uçaklar kalkıp inemiyor
  ama tirenler gelip gidiyor bebekleri akmış gözlerin içinden geçiyorlar
  Berlin'den beri kompartımanda bir başımayım
  karlı ovaların güneşiyle uyandım ertesi sabah
  yemekli vagonda kefir denen bir çeşit ayran içtim
  garson kız tanıdı beni
  iki piyesimi seyretmiş Moskova'da
  garda genç bir kadın beni karşıladı
  beli karınca belinden ince
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  tuttum elinden yürüdük
  yürüdük güneşin altında karları çıtırdata çıtırdata
  o yıl erken gelmişti bahar
  o günler Çobanyıldızına haber uçurulan günlerdi
  Moskova bahtiyardı bahtiyardım bahtiyardık
  yitirdim seni ansızın Mayakovski Alanı'nda yitirdim ansızın seni oysa
  ansızın değil çünkü önce yitirdim avucumda elinin sıcaklığını
  senin sonra elinin yumuşak ağırlığını yitirdim avucumda sonra
  elini
  ve ayrılık parmaklarımızın birbirine ilk değişinde başlamıştı çoktan
  ama yine de ansızın yitirdim seni
  alfalt denizlerinde otomobilleri durdurup baktım içlerine yoksun
  bulvarlar karlı
  seninkiler yok ayak izleri arasında
  botlu iskarpinli çoraplı çıplak senin ayak izlerini birde tanırım
  milisyonerlere sordum
  görmediniz mi
  eldivenlerini çıkarmışsa ellerini görmemek olmaz
  elleri gümüş şamdanlarda mumlardır
  milisyonerler büyük bir nezaketle karşılık veriyor
  görmedik
  İstanbul'da Sarayburnu akıntısını çıkıyor bir romorkör ardında üç mavna
  gak gak ediyor da vak vak ediyor da martı kuşları
  seslendim mavnalara Kızıl Meydan'dan romorkörün kaptanına seslene-
  medim çünkü makinası öyle gümbürdüyordu ki sesimi duyamaz-
  dı yorgundu da kaptan ceketinin düğmeleri de kopuktu
  seslendim mavnalara Kızıl Meydan'dan
  görmedik
  girdim giriyorum Moskova'nın bütün sokaklarında bütün kuyruklara
  ve yalnız kadınlara soruyorum
  yün başörtülü güler yüzlü sabırlı sessiz kocakarılar
  al yanaklı kopça burunlu tazeler şapkaları yeşil kadife
  ve genç kızlar tertemiz sımsıkı gayetle de şık
  belki korkunç kocakarılar bezgin tazeler şapşal kızlar da var ama onlar-
  dan bana ne
  güzeli kadın milleti erkeklerden önce görür ve unutmaz
  görmediniz mi
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  kara paltosunun yakası ak ve sedef düğmeleri kocaman
  Pırağ'da aldı
  görmedik
  vakıtlarla yarışıyorum bir onlar öne geçiyor bir ben
  onlar öne geçince ufalan kırmızı ışıklarını görmez olacağım diye ödüm
  kopuyor
  ben öne geçtim mi ışıldakları gölgemi düşürüyor yola gölgem koşuyor
  önümde gölgemi yitireceğim diye de bir telaştır alıyor beni
  tiyatrolara konserlere sinemalara giriyorum
  Bolşoy'a girmedim bu gece oynanan operayı sevmezsin
  Kalamış'ta Balıkçının Meyhanesine girdim ve Sait Faik'le tatlı tatlı konu-
  şuyorduk ben hapisten çıkalı bir ay olmuştu onun karaciğeri san-
  cılar içindeydi ve dünya güzeldi
  lokantalara giriyorum estırat orkestraları yani cazları ünlülerin
  sırmalı kapıcılara bahşişsever dalgın garsonlara
  gardroptakilere ve bizim mahalle bekçisine soruyorum
  görmedik
  çaldı gece yarısını Stırasnoy Manastırı'nın saat kulesi
  oysa manastır da kule de yıkıldı çoktan
  yapılıyor şehrin en büyük sineması oralarda
  oralarda on dokuz yaşıma rastladım
  birbirimizi birde tanıdık
  oysa birbirimizin yüzünü görmüşlüğümüz yoktu fotoğraflarımızı bile
  ama yine de birbirimizi birde tanıdık şaşmadık el sıkışmak istedik
  ama ellerimiz birbirine dokunamıyor aramızda kırk yıllık zaman duruyor
  uçsuz bucaksız donmuş duruyor bir kuzey denizidir
  ve Stırasnoy Alanı'na şimdi Puşkin Alanı kar yağmağa başladı
  üşüyorum hele ellerim ayaklarım
  oysa yün çoraplıyım da kunduralarımla eldivenlerim kürklü
  çorapsız olan oydu bezle sarmış postallarında ayaklarını elleri çıplak
  ağzında ham bir elmanın tadı dünya
  on dördünde bir kız memesi sertliği avuçlarındaki
  gözünde türkülerin boyu kilometre kilometre ölümün boyu bir karış
  ve haberi yok başına geleceklerin hiçbirinden
  onun başına gelecekleri bir ben biliyorum
  çünkü inandım onun bütün inandıklarına
  sevdim seveceği bütün kadınları
  yazdım yazacağı bütün şiirleri
  yattım yatacağı bütün hapislerde
  geçtim geçeceği bütün şehirlerden
  hastalandım bütün hastalıklarıyla
  bütün uykularını uyudum gördüm göreceği bütün düşleri
  bütün yitireceklerini yitirdim
  saçları saman sarısı kirpikleri mavi
  kara paltosunun yakası ak ve sedef düğmeleri koskocaman
  görmedim
  II
  On dokuz yaşım Beyazıt Meydanı'ndan geçiyor çıkıyor Kızıl Meydan'a
  Konkord'a iniyor Abidin'e rastlıyorum da meydanlardan konuşu-
  yoruz
  evveli gün Gagarin en büyük meydanı dolaşıp döndü Titof da dolaşıp
  dönecek hem de on yedi buçuk kere dolanacak ama daha bun-
  dan haberim yok
  meydanlarla yapılardan konuşuyoruz Abidin'le tavan arasındaki otel
  odamda
  Sen ırmağı da akıyor Notr Dam'ın iki yanından
  ben geceleyin penceremden bir ay dilimiymiş gibi görüyorum Sen ırma-
  ğını rıhtımında yıldızların
  bir de genç bir kadın uyuyor tavan arasındaki odamda Paris damlarının
  bacalarına karışmış
  yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu
  saman sarısı saçları bigudili mavi kirpikleriyse yüzünde bulut
  çekirdekteki meydanla çekirdekteki yapıdan konuşuyoruz Abidin'le
  meydanda fırdönen Celâlettin'den konuşuyoruz
  Abidin uçsuz bucaksız hızın renklerini döktürüyor
  ben renkleri yemiş gibi yerim
  ve Matis bir manavdır kosmos yemişleri satar
  bizim Abidin de öyle Avni de Levni de
  mikroskobun ve füze lumbuzlarının gördüğü yapılar meydanlar renkler
  ve şairleri ressamları çalgıcıları onların
  hamlenin resmini yapıyor Abidin yüz elliye altmışın meydanlığında
  suda balıkları nasıl görüp suda balıkları nasıl avlayabilirsem öyle görüp
  öyle avlayabilirim kıvıl kıvıl akan vakıtları tuvalinde Abidin'in
  Sen ırmağı da bir ay dilimi gibi
  genç bir kadın uyuyor ay diliminin üstünde
  onu kaç kere yitirip kaç kere buldum daha kaç kere yitirip kaç kere
  bulacağım
  işte böyle işte böyle kızım düşürdüm ömrümün bir parçasını Sen ırma-
  ğına Sen Mişel Köprüsü'nden
  ömrümün bir parçası Mösyö Düpon'un oltasına takılacak bir sabah çise-
  lerken aydınlık
  Mösyö Düpon çekip çıkaracak onu sudan Paris'in mavi suretiyle birlikte
  ve hiçbir şeye benzetemiyecek ömrümün bir parçasını ne balığa
  ne pabuç eskisine
  atacak onu Mösyö Düpon gerisin geriye Paris'in suretiyle birlikte suret
  eski yerinde kalacak
  Sen ırmağıyla akacak ömrümün bir parçası büyük mezarlığına ırmakla-
  rın
  damarlarımda akan kanın hışırtısıyla uyandım
  parmaklarımın ağırlığı yok
  parmaklarım ellerimle ayaklarımdan kopup havalanacaklar salına salına
  dönecekler başımın üstünde
  sağım yok solum yok yukarım aşağım yok
  Abidin'e söylemeli de resmini yapsın Beyazıt Meydanı'nda şehit düşenin
  ve Gagarin Yoldaşın ve daha adını sanını kaşını gözünü bilmedi-
  ğimiz Titof Yoldaşın ve ondan sonrakilerin ve tavan arasında ya-
  tan genç kadının
  Küba'dan döndüm bu sabah
  Küba meydanında altı milyon kişi akı karası sarısı melezi ışıklı bir çekir-
  dek dikiyor çekirdeklerin çekirdeğini güle oynaya
  sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
  işin kolayına kaçmadan ama
  gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
  ne de ak örtüde elmaların
  ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığın-
  kini
  sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
  1961 yazı ortalarındaki Küba'nın resmini yapabilir misin
  çok şükür çok şükür bugünü de gördüm ölsem de gam yemem gayrının
  resmini yapabilir misin üstat
  yazık yazık Havana'da bu sabah doğmak varmışın resmini yapabilir mi-
  sin
  bir el gördüm Havana'nın 150 kilometre doğusunda deniz kıyısına yakın
  bir duvarın üstünde bir el gördüm
  ferah bir türküydü duvar
  el okşuyordu duvarı
  el altı aylıktı okşuyordu boynunu anasının
  on yedi yaşındaydı el ve Mariya'nın memelerini okşuyordu avucu nasır
  nasırdı ve Karayip denizi kokuyordu
  yirmi yaşındaydı el ve okşuyordu boynunu altı aylık oğlunun
  yirmi beş yaşındaydı el ve okşamayı unutmuştu çoktan
  otuz yaşındaydı el ve Havana'nın 150 kilometre doğusunda deniz kıyı-
  sında bir duvarın üstünde gördüm onu
  okşuyordu duvarı
  sen el resimleri yaparsın Abidin bizim ırgatların demircilerin ellerini
  Kübalı balıkçı Nikolas'ın da elini yap karakalem
  kooperatiften aldığı pırıl pırıl evinin duvarında okşamaya kavuşan ve
  okşamayı bir daha yitirmeyecek Kübalı balıkçı Nikolas'ın elini
  kocaman bir el
  deniz kaplumbağası bir el
  ferah bir duvarı okşayabildiğine inanamayan bir el
  artık bütün sevinçlere inanan bir el
  güneşli denizli kutsal bir el
  Fidel'in sözleri gibi bereketli topraklarda şekerkamışı hızıyla fışkırıp ye-
  şerip ballanan umutların eli
  1961'de Küba'da çok renkli çok serin ağaçlar gibi evler ve çok rahat ev-
  ler gibi ağaçlar diken ellerden biri
  çelik dökmeğe hazırlanan ellerden biri
  mitralyözü türküleştiren türküleri mitralyözleştiren el
  yalansız hürriyetin eli
  Fidel'in sıktığı el
  ömrünün ilk kurşunkalemiyle ömrünün ilk kâadına hürriyet sözcüğünü
  yazan el
  hürriyet sözcüğünü söylerken sulanıyor ağızları Kübalıların balkutusu
  bir karpuzu kesiyorlarmış gibi
  ve gözleri parlıyor erkeklerinin
  ve kızlarının eziliyor içi dokununca dudakları hürriyet sözcüğüne
  ve koca kişileri en tatlı anılarını çekip kuyudan yudum yudum içiyor
  mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
  hürriyet sözcüğünün resmini ama yalansızının
  akşam oluyor Paris'te
  Notr Dam turuncu bir lamba gibi yanıp söndü ve Paris'in bütün eski ye-
  ni taşları turuncu bir lamba gibi yanıp söndü
  bizim zanaatları düşünüyorum şiirciliği resimciliği çalgıcılığı filân düşü-
  nüyorum ve anlıyorum ki
  bir ulu ırmak akıyor insan eli ilk mağaraya ilk bizonu çizdiğinden beri
  sonra bütün çaylar yeni balıkları yeni su otları yeni tatlarıyla dökülüyor
  onun içine ve kurumayan uçsuz bucaksız akan bir odur
  Paris'te bir kestane ağacı olacak
  Paris'in ilk kestanesi Paris kestanelerinin atası
  İstanbul'dan gelip yerleşmiş Paris'e Boğaz sırtlarından
  hâlâ sağ mıdır bilmem sağsa iki yüz yaşında filân olmalı
  gidip elini öpmek isterdim
  varıp gölgesinde yatsak isterdim bu kitabın kâadını yapanlar yazısını
  dizenler nakışını basanlar bu kitabı dükkânında satanlar para
  verip alanlar alıp da seyredenler bir de Abidin bir de ben bir de
  bir saman sarısı belâsı, başımın.
  Tiren, Varşova – Krakof – Pırağ
  Moskova – Paris – Havana -Moskova
  1961
  N.Hikmet Ran
- 27 Mayıs 2006: 23:20 #45329
  pkarakaya
  Katılımcı
  Hiç koşmuyor an
  sanki hep saçlardan ayağa iniyor
  ve o beden bana ait değil
  dudaklarımın öptüğü
  (silinsin aklımın tutanakları)
  Soyununca gün çırılçıplak bir çiçek bedeni
  gece yıldızlı giysi fotosentez
  alıp götürecek nefessizliğe tabiat
  sonra bir yaprak çağıracak ölüme
  yeşil bir göğ renginde bulutlu hançer
  çiğ kara…
  Hiç koşmuyor an
  sanki yorulacak zamansız duruşunda
  ve inecek bana ait olmayan bir bedenin
  saçlarından ayağına
  dudaklarımın öptüğü fısıltı seslenecek
  karanlığın parmak izleri sarmalarken bedenimi
  ölüm çağıracak yeşil bir ırmak içinden sonra
  yosunlu bir taş ağır hançer
  su kara…
  s.y.
  28,05,2006 02,16
- 30 Mayıs 2006: 22:17 #45330
  pkarakaya
  Katılımcı
  Yan
  asıl demiri döğen su…
  İçine sığdığın elbisenin ruhunu gösteren astarı
  saf-kan ve pamuk ipliğinin kırmızısı tutarken bedenini nefese
  kes açlığını kendi içinde ölüme
  makas ellerin…
  Ne varsa hüsran eden henüz bulamadıklarını bile
  yan
  ki o vakit susacak dilleri aklının
  seni yokluğa kaydeden…
  Adın nereye yazılırsa orası ebedi susar…
  s.y. 05,06,2006 00,06
- 30 Mayıs 2006: 22:20 #45331
  lubimaya
  Anahtar yönetici
  böyle her akşam
  Sakın gözlerin yollarda kalmasın
  Rüzgâr dağıtmış olsa da saçlarını
  Biliyorum için için yanıyor yüreğin
  Yapayalnız değilsin herşeye rağmen
  Çoktandır karşı karşıya kalmadın
  Renkli akşam bulutlarıyla
  Sonbahar dağlarda ateş yakmış
  İnce ince tütüyor beyaz bir duman
  Dökmüş söğütler yapraklarını sulara
  Yol kenarında bir ağaç ben garibim
  Bozkırın kuşları dağlarda soluk soluğa
  Yoruldum gayet ağırlaştı kalbim
  Şimdi tek başına yürüyen geceden uzakta
  Memleketimin ışıklarını görüyorum
  Biliyorum bir tanem can evimdeki yaram
  Böyle her akşam yaklaşmasa bu hüzün
  Bir Akdeniz sabahı gibi aydınlanır yüzün
  Yağmur çiseler yapraklar camlara vurur
  Görünür kavakların arasından
  Pencereleri ardına kadar açık kulübemiz
- 31 Mayıs 2006: 20:48 #45332
  pkarakaya
  Katılımcı
  Nereye götürür şimdi söylediğin ne varsa,ağzını?
  çocukluğundan alıp dudağıma sürülü kırmızın
  ve köşe taşları göz rengi duvarlarından sırtının izini…
  Şimdi ölü gölgelerin karanlığa ayini
  güneşin kanı dökülü saçlarından
  öyle pervasız
  yamalı mutluluğun oyuncağı halin dururken
  nereye götürür seni sustuğun ağzın
  Asma bahçelerinin kurumuş bahçıvanı çiçeklensin
  makas makas bahar
  kanadığınca ölmeyeceksin
  (kırmızı krizantem)
  Sadece adım uzak kalacak
  dirildiğince…
  (öyle kal)
  31,06,2006 23,15
- 4 Haziran 2006: 17:12 #45333
  KeN@N ÖZDEN
  Katılımcı
  FALCI SÖYLEDİ
  “Güneşli bir günde öleceğim
  Bir bahar günü.
  Yıldızlar olacak gökyüzünde
  Şu tarladaki başaklar kadar
  Sürü sürü
  Yatağım yenilenecek
  Karbeyaz çarşaflarla örtüneceğim
  Sonra
  Tanyeri ağarmaya başlarken henüz
  İlk horozun ötüşüyle
  Tarlaya yollanmadan daha ırgatlar
  Kapım aralandığında ansızın
  Sonsuz bir uykuda bulacaklar beni
  Biliyorum
  Falcı söyledi
  Yıldızlı büyük kitabına bakıp…”
  Böyle derdi babaannem
  Yazın en kızgın sıcağında bir gün
  Temmuzda bir gece yarısı
  Kan ve barut kokusu içinde
  Son kez
  O gece yıldızlar vardı gökyüzünde
  Kocaman bir ay
  Ve güneş doğdu sabahleyin
  Bir garip…
- 4 Haziran 2006: 19:51 #45334
  KeN@N ÖZDEN
  Katılımcı
  Yokluğun Adı: Sensizlik..!
  – Sensiz kaldım bu ıssız kuyuda..
  – Sesin hala kulaklarımda çınlıyor..
  – O alaycı gülüşün hiç ama hiç aklımdan çıkmıyor..
  – Keşke kör olsaydımda o gidişini göremeseydim..
  – Sensizlik belki acı olan, yada sensizlik beni öldüren..
  – Hiçbirşeyden emin olamıyorum sen gittiğinden beri..
  – Ama emin olduğum tek bir şey var..
  – Yokluğun Adı: Sensizlik..!
- 5 Haziran 2006: 06:43 #45335
  KeN@N ÖZDEN
  Katılımcı
  Aşkının bittiği yerde ben başlarım
  Yarının ayak izlerini dünümde kaybetmişim aşkın. Aşk bilmez yürekler aşka tutunduğundan beri meteorolojisi bozuldu sevdaların, gök kubbesi yıkıldı hülyaların.Tüm şiddetli rüzgarları kendi safına çekip, en hazırlıksız anlarımda kopuveriyorum sıra dışı bakışlarınla.
  Ben şaşkınım hep acemiyim sendeki hava akımlarına…
  Sen esersin ben hızlanırım hüznümle…
  Sen esersin ben seni titrerim yalnızlığın alevinde…
  Yetmez…!!
  Sen yağarsın gözlerimden; selden bir dağ, bir ova ve iki kent haritadan silinir.
  Nice genç kızın masum katili olurum o vakit…
  Görsen ne deliyim, bilsen ne doluyum düştüğüm bu boşlukta…
  Ah… aşk denilen kuyunun dibi yokki nihayet bulsun…
  Düşüşüm…
  Batışım…
  Boğuluşum…
  Gitme demiştim sana…
  Bitirme beni…
  Bu hüznü bana yar eyleme…
  Senin aşkının bittiği yerde ben başlarım…
  Sende yok olmuşluklarım geri gelir…
  Eskiden ben yoktum… Sen varsın derdim…
  Sen gitsen de nasılsa içimdesin benim…
  Senin bittiğin yerde, BEN BAŞLARIM….
- 14 Haziran 2006: 11:26 #45336
  ERTEKİN
  Katılımcı
  Değişik
  Başka türlü bir şey benim istediğim:
  Ne ağaca benzer, ne de buluta.
  Burası gibi değil gideceğim memleket
  Denizi ayrı deniz,
  Havası ayrı hava..
  Bir başka yolculuk dalından düşmek yere
  Yaşadığından uzun
  Bir tatlı yolculuk dalından inmek yere
  Ağacın yüksekliğince
  Dalın yüksekliğince rüzgarda
  ve bir yeni ömür
  Vardığın çimen yeşilliğince
  Nerde gördüklerim?
  Nerde o beklediğim
  Rengi başka
  Tadı başka..
  Can Yücel
- 14 Haziran 2006: 18:39 #45337
  KeN@N ÖZDEN
  Katılımcı
  DÜŞLERİMDE KALDI SEVDAM
  Gökyüzü zifiri karanlıkken,pembe bir dünyada elele bu sevdanın içindeydik senle…
  Ve birlikte sonsuz olmaktı temennimiz.
  Çocuksu düşlerimiz vardı,sadece ikimizin olduğu…
  Zamanda uzun,yaşamda kısa olan bu aşkta;
  En güzel sevinçleri,en güzel anıları paylaştık,sevdaya dair çok şey öğrendik. Sevmeyi,gülmeyi ve terk etmeyi öğrettin bana,yaşamın sevince anlam taşıdığını gösterdin…
  Sevdim seni !
  Can verip yollara düşecek kadar,
  Kimsenin gücü yetmeyeceği kadar sevdim.
  Uykularımızı paylaştık seninle,bir gece değil gecelerce uykusuz kaldık.
  Aşkımız için zamansız sevdik birbirimizi,umarsız,çıkarsız,yalansız…
  Dünyalara sığmayacak aşkımızı küçük yüreklerimize sığdırdık,
  Ayrılıklarımızı yaşanmamış saydık,
  Öyle ki hep birlikte olmalıydık.
  Sözler verdik birbirimize tutamayacağımızı bile bile…
  Sonra ayırdılar bizi;
  Kimseler düşünmedi ! seni,beni,sevgimizi.
  Sensiz hayat yoktu.
  Söz vermiştim sana,sevdama söz…
  Yaşayamazdım…bu sevdayı içime gömüp,seni bırakamazdım.
  Aldırış etmedim kimseye ayrılmadım senden.
  Sonra sen istemedin beni,sevdamın taşıyamayacağı sözler söyledin,bu aşkı hançerledin…sevdiğim ne yapar bile demedin,ama ben bıkmadım…
  Şimdi ise ayrılığımızın en karasında kara sevda oldu sevdam.
  Sen belki unuttun,ama ben unutmadım,unutamadım.
  Yeniden başlamak için çok çabaladım,olmadı,nafile…
  Sadece DÜŞLERİMDE KALDI SEVDAM…
  Şimdi sen yaşıyorsun,beni öldürdün,yüreğinde bana ait bir iz bile yok.
  Hatırla söz vermiştik sevdamıza,yaşadıkça bu aşkla beraber olacağımıza…
  Yalanmış oysa…gittin hayatımdan ama sevdan hep benimle.
  Bir gün üstümde çimenler bittiğinde bile sevdan yaşıyor olacak.
  Beni umut kurşunuyla vurdun ! ama onu öldüremezsin…
  Çünkü;sevdaya kurşun işlemez gülüm…
- 15 Haziran 2006: 11:44 #45338
  ERTEKİN
  Katılımcı
  SESSİZLİK
  söyle sessizliğim
  yıllarıma bölsem seni
  edermisin çocukluğum
  yada
  bakarken hayata penceresinden
  bir tren yolculuğum
  takılırken kafama düşünceler
  bir yelkenliyle beliriverirdi sessizliğim
  alargada düşüncelerime.
  Ertekin Karakaya
- 28 Haziran 2006: 20:36 #45339
  yasemin
  Katılımcı
  SENI SEVIYORUM
  sen benim herseyimsin!
  kalbimdeki yaranin bir melhemisin!
  SENI SEVIYORUM
  hayatimin en güzel hediyesisin!
  baska istegim yok herseyimsin!
  SENI SEVIYORUM
  bilki seni asla unutamam!
  hayatimin biricigi sana doyamam!
  SENI SEVIYORUM
  sana bunlari saydigim yeter!
  devam edersem yillar sürer!
  SENI SEVIYORUM
- 28 Haziran 2006: 20:52 #45340
  yasemin
  Katılımcı
  BIRTANEM
  sen! rüyalarimda bile beni rahat birakmayan!
  gündüz veya aksam aklimdan cikmayan!
  BIRTANEMSIN
  renkler renksiz, yemekler tatsiz geliyor bana
  sana tapiyorum anlasana
  BIRTANEMSIN
  seni her görüsümde heycanlaniyorum
  ne diyecegimi unutuyorum bilmiyorum
  BIRTANEMSIN
  her gün camdan disariya bakiyorum
  belkide onu görürüm diyorum
  BIRTANEMSIN
  uzaklarda olsan bile
  seviyorum seni delicesine
  BIRTANEMSIN
  dünyalari verseler seni degismem
  daha ne diyeyim bidenem
  BIRTANEMSIN
- 29 Haziran 2006: 06:47 #45341
  ERTEKİN
  Katılımcı
  BEN HAYATTA EN ÇOK BABAMI SEVDİM
  Ben hayatta en çok babamı sevdim
  Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
  Çarpı bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek
  Nasıl koşarsa ardından bir devin
  O çapkın babamı ben öyle sevdim
  Bilmezdi ki oturduğumuz semti
  Geldi mi de gidici – hep , hep acele işi
  Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
  Atlastan bakardım nereye gitti
  Öyle öyle ezber ettim gurbeti
  Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
  Kırkı geçerse ateş, çağırırlar İstanbul'a
  Bi helallaşmak ister elbet , diğ'mi oğluyla!
  Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,
  Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu,
  En son teftişine çıkana değin
  Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
  Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
  Açıldı nefesim, fikrim, canevim
  Hayatta ben en çok babamı sevdim.
  Can Yücel
- 29 Haziran 2006: 09:50 #45342
  ilknur
  Katılımcı
  Ayrılık şiiri
  Her satırı mendireğe dizili karabatağa benzeyen
  bir mektup bırakarak
  balıkçı koyundan
  sisler içinde uzaklaşan kayık gibi
  bir sabah usulca ayrıldın
  koynumdan
  Bütün yolcularını
  boğaz köprüsünün çaldığı
  araba vapurunun
  boş seferleri
  gibi yalnızca rüzgar
  gezinir sensiz
  yüreğimde
  Durgun bir sudur aslında deniz
  ki çocukların
  acemi oltalarını denedikleri
  kuytu bir iskelenin
  tahtaları altına yazdığım
  ayrılık şiirini okudukça
  dalgalanır
  Sunay Akın
- 14 Temmuz 2006: 14:33 #45343
  ERTEKİN
  Katılımcı
  Bir Martıyı Ağlattın Sen
  bir martıyı ağlattın işte
  bir çocuk garanti intihar eder artık
  kütür kütür küfrediyor gece imanıma
  bir yaprak kırılıp suya düşüyor
  su yaralanıyor su kanıyor şelale!
  ah nasıl titredim tensiz
  bir piyanist büküldü sanki
  kesişen ayrışık doğrular gibi
  çarpışıverdim yüzünle. Yüzün
  öyle düzgün suna bir elyazısı
  yüzün yüzüme aksedince
  yüzün ayna alnımda
  yüzün uzun hüzünlü bir alınyazısı!
  bitmemiş bir ömrün yalanısın
  sen: kabuslarımın tabiri
  çocukluğumun arta kalanısın!
  öldüreceğim kendimi dudaklarınla
  dudakların etle, şehvetle seferber
  sen! bana inen son kutsal kitap
  son fakir yatır
  son aciz peygamber!
  bir martıyı ağlattın işte
  bir çocuk garanti intihar eder artık
  Şair : Küçük İskender
- 15 Temmuz 2006: 09:19 #45344
  yasemin
  Katılımcı
  ÖNÜNE GELENI DEGIL
  ÖNÜNE GELENI DEGIL UGRUNA ÖLENI SEV…
  SANA BAKANI DEGIL SANA TAPANI SEV…
  YÜZÜNE GÜLENI DEGIL SENIN ICIN AGLAYANI SEV…
  SIMDI UZAKLARDASIN
  simdi uzaklardasin benimle degil…
  ben ise yanlizim seninle degil…
  adin kalbimde dilimde degil…
  kalbim seninle benimle degil…
  seni cok seviyorum elimde degil…
  HAYAT
  HAYATI ARADIM YILLAR BOYU…
  ÖNCE DERINLIKLERINE INDIM, YANLISMISIM BULAMADIM!
  DAHA SONRA GÖKTEKI YILDIZLARDA DOLASDIM, GECENIN BIR VAKTI, YINE ELIM BOS DÖNDÜM!
  EN SONUNDA BULDUM HAYATI…
  HAYAT SEVGIYDI…
  SEVGI SENDIN…
  AMA BEN SENSIZDIM!
  GÖNÜL
  gönül gel seninle karar verelim…
  artik güzellere bakma ne olur…
  bitsin artik senden gelen elemim…
  o tatli sözlere akma ne olur…
  sevdin bunca yildir söyle ne buldun?
  her sevgi sözüne bir köle oldun…
  sonunda ne oldu? aciyla doldun..
  böyle sevgilere tapma ne lur…
  istedinki bahar olsun her günün…
  ölümden beterdi dünün bugünün…
  bana hava atma kara kis önün…
  günesli günlere bakma ne olur…
  bel baglama ayse, fatma, hülyaya…
  kafa yorma her gördügün rüyaya…
  güvenme ha su yalanci dünyaya…
  gel onun adini anma ne olur…
  bazen sarhos oldun ictin siseden…
  bazen gülümsedin, belki neseden…
  o yürüyüp gitti baktin köseden…
  bunlari kafana takma ne olur…
  gel battali dinle artik yoruldun…
  anliyorum seni, ona vuruldun…
  yanmana gerek yok zaten kavruldun…
  bin kere söz verdin, dönme ne olur
  battal YABANGÜLÜ
- 17 Temmuz 2006: 07:40 #45345
  ERTEKİN
  Katılımcı
  Rıhtımda / Ümit Yaşar Oğuzcan
  Bir beyaz gemiydi ayıran onları
  Kadın güvertedeydi, adam rıhtımda
  Şimdi unuttum yüzünü kadının
  Adamın gözleri aklımda
  Kana bulanmış bıçaklar gibi
  Uzun kirpikleri ıslaktı
  Adam dertli, adam darmadağın
  Dokunsalar ağlayacaktı
  Adam bitkindi, adam seviyordu
  Kalan kederdi, giden gemiyse
  Taş olduğu içindir dedim
  Rıhtım taşları erimediyse
  Derken bir düdük öttü ansızın
  Bembeyaz gemi gitgide ufaldı
  Korkunç yalnızlığıyla başbaşa
  Rıhtımda bir adam kaldı
- 17 Temmuz 2006: 12:59 #45346
  ERTEKİN
  Katılımcı
  Sen öğrettin
  Merakla beklediğim cevapları öğrettin sen
  Hayatın sıradanlığının zincirlerini kırmayı öğrettin
  Dedikodu olmayan sohbeti
  Birilerini önemsemeyi öğrettin
  Kafamı kurcalayan cevapları
  Okuduğumda gülümseten yazıları
  Sinirlendiğinde kıvılcımlar çakan bakışları sevmeyi öğrettin
  Önemsenmeyi
  Farklı görmeyi
  Paylaşmayı özlemeyi
  Ve birde
  Yaşlı balıkçıya
  Yada dükkanını açan Mehmet efendiye
  Duvarda resimleri asılı eczacıya
  Takılmayı öğrettin
  Zeki dostları ve körüksüz arkadaşlıklara
  Karşılık bulmayı öğrettin
  Ertekin Karakaya
- 1 Ağustos 2006: 13:29 #45347
  ERTEKİN
  Katılımcı
  Otuzbeşime bastım geçen hafta…
  İlk yarı bitti : Hayat:1 – Ben:0…!!!…
  Ama belliydi böyle olacağı
  Nicedir başlamıştı belirtiler:
  Yolda çocuklar “Amca şu topu atıversene” diye seslendiklerinde
  kuşkulanmıştım ilkin…
  Sonra saçlarımdaki beyaz teller tescilledi
  yarı yolun ufukta göründüğünü,
  Baktım; lise fotoğraflarım sararmış,
  sınıf arkadaşlarım yaşlanmış.
  Eş dost sohbetlerinde
  sağlık ve çocuk konuşulur olmuş,
  seyahat ve aşk yerine…
  Gök gibi gürlemeye alışkın müzik setimin ses düğmesini kısar olmuşum,
  içimdeki uçurtmanın ipini çekercesine…
  Bizim zamanımızda diye başlayan nutuklar atmaya başlamışım
  mezuniyet törenlerinde,
  -Hayret daha dün değil miydi benimkisi?-
  Yıllar yılı dudak büktüğüm
  “ölümden sonra hayat” masallarına
  kulak kabartmaya başlamışım
  gizliden gizliye…
  İple çektiğim Haziranlara sırt çevirmişim.
  Yaşamın orta sahasına girmişim, irkilmişim…
  Ruhumun ikizleri yine çekiştiriyorlar kollarımdan;
  Biri, “daha ne gördün ki” diyor yüzünde papatyalarla,
  asıl şimdi başlıyorhayat !…
  Bundan sonrası rahat!”
  Lakin “Buydu görüp göreceğin” diye efkarlanıyor öteki…
  ikinci yarı geçer hızla, yaşlanırsın zamanla…
  Yaşı genç olanlar 35'e uzak durduklarını sanarak
  “Sahi oldu mu o kadar? Hiç göstermiyorsun” tesellisindeler.
  35'le çoktan tanış olanlarsa
  “Hayata hoşgeldin” pankartlarıyla karşılamadalar…
  İlk yarı sadece bir ısınmaymış meğer:
  asıl ikinci yarıda anlaşılırmış tadı,
  hayatın… kavganın… aşkın…Bense şaşkın…
  devre arası bilançolarındayım
  Son dönemde
  kimbilir kaç kez eski anıları yaralı ele geçirdim,
  belleğimin derinliklerinde?…
  Kimbilir kaç kez kendime yakalandım,
  kendimden kaçarken?…
  Ve sustum vicdan sorgularında…
  Aksi sedamla bile dertleşmedim.
  Meğer ne yaman serüvenmiş hayat?
  Bazen yediveren gülleri gibi bereketli…
  Sanki hayat değil, Körfez Krizi mübarek:
  Bir koyup, beş alıyorsun…
  Yaşıyor, seviyor ve seviliyorsun…
  Bazense kıtlıktan kırılıyor ortalık,
  şaşıp kalıyorsun..
  Oysa -herkes bilmezden gelse de-skoru belli oyunun:
  30'larda dedeni ve nineni kaybediyorsun,
  40'larda anneni ve babanı…
  Ve 70'lerde kendini…
  Şimdi devre arası, yolun yarısı…
  Bugüne dek ancak tanıştık hayatla…
  Ben ona kendimi tanıttım,
  O bana kendini…
  Göğsüme madalya gibi dizdim hatalarımı…
  Zaferlerim onlar benim, olgunluğumun yapıtaşları…
  Ve derin bir yara gibi sakladım başarılarımı…
  Asansör çıkarken yukarı,
  dönüp bakmadım bile aşağı…
  Dönmesin diye başım…
  Ben istikballe arkadaşım…
  Ne var ki herşey yarım…
  Hayat da yarım, sevdalar da…
  Daha diyeti ödenmedi sevinçlerin…
  İhanetlerin hesabı sorulmadı…
  Nazım'ın dediği gibi
  “Kopardım portakalı dalından ama,
  kabuğu soyulmadı,
  sevdalara doyulmadı…”
  “Doydum diyen görmedim ki ben zaten…”
  Lakin gel de zamana anlat bunu…
  Sahi nedir bu telaş, bu kin?
  Sanki ölüye can yetiştireceksin…
  Baktım ikinci yarı kapıda…
  ve hayatın ceza sahası yakın…
  Doldurdum bir kara kutuya 35 yılın hesabını.
  Acılar, sancılar bir çekmecede
  sevdalar diğerinde…
  Bir yerde hüzünler ve korkular,
  bir üstte sevinçler ve zaferler…
  Kat kat, dizi dizi dizdim kullanılmış takvimlerimi,
  Sabırla kapattım kutuyu, sevgiyle mühürledim ağzını..İlk yarı bilançom o benim:
  Yangında ilk kurtarılacak…
  Kazada ilk açılacak…
  Yarımlar tam olduğunda
  kara kutuyu açıp bakanlar
  teşhis koyacaklar halime…
  “Çok mutlu olmuş, fazla yüksekten uçmuş zavallı” diyecekler
  Ya da,
  “Sebepsiz alçalmış… Bile bile vurmuş kendini dağlara!…”
  Fakat kara kutu ancak bir kısmını söyleyecek hikayenin…
  Kalanı benimle gelecek…
  Dağların yamaçlarına savuracağım en mahrem hatalarımı…
  Reyhanlar saklayacak sırlarımı…
  Skoru bir tek Ege'nin suları bilecek…
  Denize kavuşabilirse eğer içimdeki nehir…
  >HAYAT : 0 – BEN: 1
  Can Dündar
- 24 Eylül 2006: 12:25 #45348
  yasemin
  Katılımcı
  bu siiriler kendim yazdim
  herkez hayatin anlamini arar hayati boyunca!!
  bir kac kisi: hayat dinimiz en önemli sey! der
  bazi kisilerde: hayat ask ve askin acisini cekmek! der
  ama benim icinde: dinime duydugum ask ve beni sevmeyen kisinin ask acisi dir hayatin anlami
  gökyüzüne bakinca,
  miliyonlarca yildizlari görünce,
  o kücük kücük isiklari!
  kendini bu dünyada ufak hissedersin,
  aynen yildizlar gibi!!!
  ve onlar gibi yapayanliz
- 24 Eylül 2006: 13:40 #45349
  yasin
  Katılımcı
  çok güzel olmuş tabi sen yazdıysan
- 24 Eylül 2006: 13:41 #45350
  yasemin
  Katılımcı
  evet ben yazdim uyku tutmamisdi óndan sonra bu siirler aklima geldi
  cogu zaman siirlerimi böyle yazarim
- 24 Eylül 2006: 13:43 #45351
  yasin
  Katılımcı
  anladım tekrar güzel olmuş
- 24 Eylül 2006: 13:43 #45352
  yasemin
  Katılımcı
  tesekürler
- 24 Eylül 2006: 13:44 #45353
  yasin
  Katılımcı
  bişey degil :
- 2 Ekim 2006: 20:10 #45354
  pkarakaya
  Katılımcı
  karşılıklı ömrümüzden kısıp kattığımız
  zaman,zamana benzetip gittiğin
  ve gerisin geri ıraksatığın sen…
  ve karşımda duruyor o anın donukluğu..
  gün geçtikce
  uzaklaşıyor iki nokta arası…
  bir dosttan alıntı…
- 2 Ekim 2006: 20:12 #45355
  pkarakaya
  Katılımcı
  “hoş geldin ruhum görmedim seni”
  bir fincan caydasın görebiliyorum seni.. sen heryerdesin belkide… sigaram da aldığım nefessin… gök yüzüne baktığımda kuşlarla sevişensin mavi boşlularda…
  belki de yitirdiğim benzerimsin ruhum… hoş-gel dolu gel!anlat bana yaşadığın öyküleri..
- 3 Ekim 2006: 06:56 #45356
  ERTEKİN
  Katılımcı
  ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ
  Gözlerin gözlerime değince
  Felaketim olurdu, ağlardım
  Beni sevmiyordun, bilirdim
  Bir sevdiğin vardı, duyardım
  Çöp gibi bir oğlan, ipince
  Hayırsızın biriydi fikrimce
  Ne vakit karşımda görsem
  Öldüreceğimden korkardım
  Felaketim olurdu, ağlardım
  Ne vakit Maçka'dan geçsem
  Limanda hep gemiler olurdu
  Ağaçlar kuş gibi gülerdi
  Sessizce bir cigara yakardın
  Parmaklarımın ucunu yakardın
  Kirpiklerini eğerdin, bakardın
  Üşürdüm, içim ürperirdi
  Felaketim olurdu, ağlardım
  Akşamlar bir roman gibi biterdi
  Jezabel kan içinde yatardı
  Limandan bir gemi giderdi
  Sen kalkıp ona giderdin
  Benzin mum gibi giderdin
  Sabaha kadar kalırdın
  Hayırsızın biriydi fikrimce
  Güldü mü cenazeye benzerdi
  Hele seni kollarına aldı mı
  Felaketim olurdu, ağlardım
  ATTİLA İLHAN
- 14 Ekim 2006: 23:43 #45357
  lubimaya
  Anahtar yönetici
  Hep umutluydum,
  Seni sisli bir sabahın ardından,
  Mis kokan çimenlerin ve çiceklerin arasından
  Gelisini gözleyeceğimi biliyordum
  Bütün adak haklarımı senin uğruna harcadım
  Ağacıma rengarenk kurdaLeler bağladım
  sana öylesine inandım ki sadece seni bekledim
  Dilimin varmadığı kelimeleri
  Kafamda binlerce defa tekrarlayıp
  Dünyanın en güzel sözLerini sana adadım
  Sadece senin güzelliğine laik olan
  SözcükLeri sana sakladım
  Sanki artık hayal olmaktan çıkıyorsun
  Bana her bir adım atışında
  Usulca yüreğime bir yangın düşer
  O yangının tek sebebi sen…
- 4 Kasım 2006: 07:59 #45358
  ERTEKİN
  Katılımcı
  AYRILIK SEVDAYA DAHİL -1
  görinen yıldız değil yir yir delinmişdür felek
  gün yüzünün hasretiyle tir-i ahımdan benüm
  necati
  1.
  açılmış sarmaşık gülleri
  kokularıyla baygın
  en görkemli saatinde yıldız alacasının
  gizli bir yılan gibi yuvalanmış
  içimde keder
  uzak bir telefonda ağlayan
  yağmurlu genç kadın..
  ATTİLA İLHAN
- 4 Kasım 2006: 10:41 #45359
  yasin
  Katılımcı
  Olmak Demiştin
  hayat olmaktır demiştin
  hayat sevmek ve olmaktır
  demiştinki gündüz ölmek
  gece ise doğmaktır
  ölüm savmaktır sıranı sırası gelince
  ölüm yaşam kuşunu kafesinden salmaktır
  gözlerime öyle bakma demiştin
  gözlerin ateşe dalmaktır
  ne çıkar misk-u amber sacmasan etrafına
  gülün karı solmaktır
  değişir iklimler mesafeler seninle
  ve hüzün sevdanla dolmaktır
  bu beden her mihnete her belaya katlanır
  lakin maksat ne olmaktır ne ölmektir ne solmaktır
  maksat olmaksa demiştin
  olmak onu bulmaktır
  
  Süleyman Arif Emre
- 7 Kasım 2006: 12:11 #45360
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Susmayı Ögreniyor Yüreğim
  Susuyorum…
  Yine bir gece ve yine baş başayım kendimle, işte yine seni bulup
  kaybettiğim yerdeyim.
  İnsanın bir şeylere karar vermesi ne kadar zor; ya seni içime gömmeli
  ya da artık içimden söküp atmalıyım. Ama her ne olursa olsun susmalıyım.
  Hangisi daha zor, hangisi daha acı? Gerçekten gitmeli miydin, yoksa
  kalıp yanımda savaşmalı mı?… Bir yol arıyorum kendime, bulduğum tüm
  yollarsa sana çıkıyor
  Kapanmalı artık gözlerim. Sonsuz bir karanlıkta tek başıma yürümeye
  devam etmeliyim… Yürümeliyim ardıma bile bakmadan, yürümeliyim
  parçalayıp değerleri ve sevgileri, yok ederek yaşadığım tüm zamanları…
  Nasılda acımasız zaman. Nasıl da yüceltmiştim seni gözümde. Tutup kendi
  ellerimle koymuştum en yükseğe, sonra keyifle izlemiştim yüceliğini.
  Ama yine ben bitirmeliyim. Tutup kollarından indirmeliyim olduğun yerden.
  Ya da seni ölene kadar yaşatmalıyım içimde….. Ne kadar zor bir
  karar..
  Bir yanım:Bir daha kimse, hiç kimse onun kadar çok sevilmeyecek,
  derken, bir yanım sakin, sessiz…
  Zaman geçiyor, acım dinmiyor. Kapanmıyor yaralarım.. Tükenirken ben,
  aklımda bir tek sen… Görüyor musun, yine konuşuyorum ama sessizce.
  Susmayı öğreniyor yüreğim..
  Susuyorum…
- 7 Kasım 2006: 12:19 #45361
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Sevmek Vazgeçmekmiş
  Yüreğimin Acımasından Korkmadım
  Acımaz Dedim
  Acısın, Acısada Senin İçin Değer Dedim
  Sevmekten Korkmadım
  Uğrunda Herşeyi Göze Alabilirim Dedim
  Mutlu Olmak İstedim
  Yanımda Ol
  Hep Benimle Ol
  Hep Benim Ol İstedim
  Ama Olmuyormuş
  Geçip Giden Zaman
  Yıllar
  Yollar
  İnsanlar
  Engel Oluyomuş
  Yürek Acıyomuş İşte
  Hemde Öyle Bi Acıyomus Ki
  Sevmekten Korkuyomuş İnsan
  Sevmek Kendini Ateşe Atmakmış
  Değer Vermekmiş
  Hasret Çekmekmiş
  Fedakarlık Etmekmiş
  Herşeyi Göze Almakmış
  Ve En Önemlisi Sevginden
  SEvdiginden Vazgeçmekmiş …
- 7 Kasım 2006: 12:23 #45362
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Son Mektup
  Artık uğurlu sayım 13 değil. Kırmızı şarabı da hiç sevmezdim zaten. Turuncu, renklerin arasında en nefret ettiğim renktir. film seyretmek, zaman kaybından başka birşey olmadı benim için. Bol bol sigara içiyorum. saçlarımıda kestirdim.
  Anlayacağın seni hayatım siliyorum. Şimdilik masa üstünü çöp sepetine atıyorum tek tek. Bir gün gelecek, çöp kutusunuda boşaltacağım ve seni en derinlere atacağım. Hayatımdan çıkacak, derinlerde bir yerlerde hatırlamak istemediğim diğer anılarımın arasındaki yerini alacaksın.
  Bu yazı son.
  Yazık ! Yaşarken ne de güzeldi herşey. Toparlanmak zaman aldı. Uykusuz geceler, ağlama krizleri, telefonda yalvarmalar, yemeden içmeden kesilmeler… Ödedim. Seni Sevmenin bedelini uzun bir süre ben ben olmayarak ödedim …
  Ne için ? Sanırım ben imkansız aşklar için yaratılmışım. bir kez dahabir imkansız için, senin için kendimi harap ettim.
  Sonuç ? hayatı bir kez daha ve kendime verdiğim sözü tutabilirisem son kez sıfırladım.
  Her gün, her yaşanan ayrı bir tecrübe oldu benim için. İnsan Acılarla olgunlaşıyormuş ya. Ben sayende olgun bir insanım. Hayat ve insan görüşümü değiştirdin.
  Aslında sanada teşekkür etmeliyim. Olgun yaşımda yaşadığım bu imkansızlık bana tahmin edemeyeceğin kadar çok şey ögretti. Sayende inanılmaz insanlar tanıdım. İnsanların inanılmaz olaylarına tanık oldum. Farklı bir dünya ve o dünyada benden, benim fikirlerimden, yaşayışımdan çok ayrı hayatlar yaşandığını, fikirler olduğunu gördüm. Bir insanın yaşarkende ölebileceğini, bir adım ötemde olan bir insanın aslında benim hayatımda olamayabileceğini öğrendim. Ve sevgilerin ölümsüz olmadığını …
  İstemenin bir hiç olduğunu, hayatta bir şeyi istemekten daha önemli değerler olduğunu öğrendim. Kendimin ne kadar değerli olduğunu, sahip olduğum herşeyi, herkesi bir başkası için bir daha asla feda etmemem gerektiğini fark ettim.
  Ben değişmemeliydim. Ben fedakarlık Etmemeliydim.Ben asla ağlamamalı, kaldıramıyacak insanlara hak ettiğinden fazla değer vermemeliydim. Aslında SEVMEMELİYDİM.
  Beni Ben yapan değerlere sıkıca sarılmaya ve bir daha bir başkası için asla vazgeçmeyeceğime yemin ettigim benliğime geri döndüm. Seni bana aşık eden, yazılar yazdırtan benliğime.
  Kısacası güzellik, ben kendimi affettim. Umarım Bir gün bana yaptıkların için seni de affedebilirim …
- 21 Kasım 2006: 13:34 #45363
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Babam ağlıyor…
  Gecenin üçünde oturmuş ağlar
  Görsem de elimden birşey gelmiyor
  Elleri yüzünde maziye dalar
  Yılların yorgunu babam ağlıyor
  Hayatı boyunca yüzü gülmemiş
  Yoksulluk içinde ömür tüketmiş
  Murada ermemiş yüzü gülmemiş
  Yılların yorgunu babam ağlıyor
  Elinde sigara yakar söndürmez
  Oturmuş köşeye kalkmayı bilmez
  Yaş değil kan döker ses seda etmez
  Yılların yorgunu babam ağlıyor
- 21 Kasım 2006: 13:38 #45364
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Eğer
  O kadarda önemli değildir bırakıp gitmeler
  arkasında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer..
  Dayanılması o kadarda zor değildir büyük ayrılıklar bile
  en güzel yerde başlatılsaydı eğer…
  Utanılacak birşey değildir hırsızlık
  çalınan birinin kalbiyse eğer…
  O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses
  hiç bir zaman duyulmasaydı eğer…
  Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman
  beklemeye değecek olan sonunda gelecekse eğer…
  O büyük, o görkemli son ölüm bile anlamını yitirirdi
  yaşanılası herşey yaşanmış olsaydı eğer…
  O kadarda çekilmez olmazdı yalnızlıklar
  son umut ışığıda sönmüş olmasaydı eğer…
  Bu kadarda ısıtmazdı belkide bahar güneşi
  her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer…
  Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar
  ihanetten payını almasaydı eğer…
- 21 Kasım 2006: 13:45 #45365
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Seni Bende Unuttun
  Bir akşamüstü bir rüzgâr yapıştı belime, içtik beraber.
  Sarhoşluk daha çok acıtır dedi, gözleri yaşararak.
  Önce inanmadım.
  Sonra kudurdu, kudurdu.
  Başım döndü, bağırdım…
  “Sen, giderken gülüm izlerini silmeyi unuttun.
  Sen, giderken bitanem, bende bıraktıklarını almayı unuttun.
  Sen, giderken aşkım, sen hâlâ bendeydin.
  Çalan bir müzik parçasının sözlerinde unuttun kendini.
  Bir ağustos akşamında unuttun beni ve seni.
  Süzülen damlaların sıcaklığında,
  Sensiz bir gecenin sabahındaki hıçkırıklarda unuttun seni.
  Terasda içilen bir bardak çayda
  ya da bir bardak birada unuttun.
  Bir mangal ateşinin sonrasında, yanmış közlerde unuttun.
  Beyoğlu'nun o güzel sokaklarında,
  O ıssız kalabalıkda unuttun kendini.
  Söylenen yalanlarda, 'iyi ki varsın'larda unuttun seni ve beni.
  Geceleri baktığımız o yıldızlarda unuttun bizi.
  Bir daha birlikde çıkamayacağımız Yeniköydeki
  çay bahcesinde, Papatya'da unuttun bizi.
  Adını bir türlü koyamadığın
  gelecekdeki güzel günlerimizde unuttun.
  Beraber yakılan sigaralarda unuttun bizi.
  Sen giderken bitanem,
  SENİ BENDE UNUTTUN !!!.”
- 21 Kasım 2006: 13:48 #45366
  taner_karakaya
  Katılımcı
  aşka dönüş
  Dönebilmek o dönüşü olmayan yollardan
  Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
  Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
  Çıkabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
  Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
  Duymak büyülü sıcaklığını beyaz ellerin
  Her geçen dakika var olduğunu anlamak için
  Yaşamak arzu dolu dudaklarda, şarkılarla
  Unutmak ne varsa kötülükten yana
  İnmek sevilen gözlerin derinliğine
  Öyle mutlu, öyle sarhoş, alabildiğine
  Bin yıl içmek o sulardan kana kana
  Her gün ona koşmak dağlardan tepelerden
  Her yerde, her zaman onsuz edememek
  O en tatlı hayal, en büyük gerçek
  Anlarsın taşan o günlerden gecelerden
  Sonra bir gün o bütün karanlıkları yırtasın gelir
  Başını alıp gidesin gelir uzak denizlere
  Artık her şey boş ve yalan sevdin ya bir kere
  Her yerinden bir buğu halinde o yükselir
  Sen yoksun artık anla yeryüzünde bir o var
  Onun elleri var, gözleri, dudakları
  Anlarsın tenin beslediği zaman toprakları
  Ve hala seversin zaman bitinceye kadar
  Yeniden var oluştur ya da bir başka türlü oluştur bu
  Nice aldanmalardan sonra bir aşka dönüştür bu…
  ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
- 21 Kasım 2006: 13:51 #45367
  taner_karakaya
  Katılımcı
  HÂYÂL
  İnsan bu ya dalıp gidiyor engin deryalara…
  Ve kendini arıyor yaşamın kıyısında !
  Yıllar yılları kovalarken ve çırpınırken anılar,
  Sessizliğinde kayboluyor gecenin zifiri karanlığında.
  Lakin umut denilen ateş böceği;
  Kendini hissettiriyor özlenen yokluğunda,
  Gözler puslu,eller titrek ve baş öne eğik…
  Nedir bu bitmez tükenmez esaret !
  Yoksa benim mi bu yoklukta yankılanan feryat ?
  Yoksa bir düşmü bu öylesine ufukta süzülen..
  Peki nerde yanıtı olamayan sualler ?
  Ve nerde o aşılmaz karlı dağlar…
  Belki birgün konacak avuçlarımın arasına,
  Bir kelebek kadar narin ve eşsiz;
  Kanatlı yarınlar…
- 21 Kasım 2006: 13:53 #45368
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Anladım
  Küçük bir çocuktum
  Bir kız sevmeye başladım
  Büyüdüğümü anladım
  Gezdim dolaştım
  Eylendim dostlarım oldu
  Gençliği anladım
  Evlendim çocuklarım oldu
  Geçimderdi sardı
  Hayatı anladım
- 21 Kasım 2006: 13:53 #45369
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Aşığım
  Yağmur yağıyordu
  Ben aşıktım
  Hava karanlıktı
  Üşüyordum
  Yavaş yavaş
  Yürümeye başladım
  Sokaklar boştu
  Ve ben hala aşıktım
  Evlerden sesler geliyordu
  Yağmur yavaşlamıştı
  Sokaklar insan dolmuştu
  Aramaya başladım
  Bir kız gönlümü çalmıştı
  Korkutucu bir şimşek çakmıştı
  Parktaki kedi korkmuştu
  Ben onu arıyordum
  Yağmur yeniden başlamıştı
  Artık yorulmuştum
  Yavaşça kaldırıma oturdum
  Yığılmışım
  Sabah gözümü açtım
  Karşımdaydı
  Biraz bitkindim
  Ama hala aşıktım
- 21 Kasım 2006: 13:54 #45370
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Ayrılık
  Daha dün deyilmiydi
  El ele gezmelerimiz
  Pei bu elimdeki kadeh
  Bu sıgara
  –
  Acaba
  Anlam kazanır mı gül
  Verilen el olmadıktan sonra
  Peki bilir misin yalnızlığı
  Soğuk odalarda
  –
  Yağmur ıslatsa ellerini
  Tutabilir misin
  Tutamadığın gözleri mi
  Islatmadan
  –
  Yada öldürebilir misin beni
  Kan akıtmadan
  Siyah küçük gözlerinle
- 21 Kasım 2006: 13:54 #45371
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Canım Yanıyor
  Bilmem ki
  Garip bir şey bu ya
  Aşk desem yok
  Aşktan daha büyük
  Biraz hasret var
  Soğukluk
  Yıllardan kalma
  Ama bir görüş
  Bir ateş bir bilsen
  Ahh kohroldum
  Bir daha nolur
  Bir daha görsem
  Ne çıkar
- 21 Kasım 2006: 13:55 #45372
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Çiçekler
  Çiçekler
  Rengarenk çiçekler
  Küçük rengarenk çiçekler
  Açtılar
  İlkbahar geldi
  Sevdiğim
  Haberin olsun
  –
  Çiçekler
  Sarımsı çiçekler
  Küçük sarımsı çiçekler
  Açtılar
  Sonbahar geldi
  Sevdiğim
  Canın sağolsun
- 21 Kasım 2006: 13:55 #45373
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Ey Hayat
  Bu gece bir başkayım
  Bir başka yıldızlar
  Gözlerinde
  Bu sokaklar insanlar
  Bu ben miyim acaba
  Yoksa bir mayıs yağmuru
  Uzaklarda
  Nedir bilinmez
  Bilinmez doğuşu güneşin
  Bilinmez neden bu ayrılık
  Neden ağlıyası yağmurlar
  Belkide sevdadan
  Peki sevdamıdır
  Bu elimde tuttuğum
  Izdıraplık
  Of dünya yalan dünya
  Bir türkü gibisin
  Herşeyim sende
  Sevdiğim saydığım
  Can yoldaşım
- 21 Kasım 2006: 13:56 #45374
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Kanında Var
  Alışılmışlığı bırak
  Kır zincirlerini
  Acıl dünyaya
  Korkma
  Kanında var
  –
  Yaratılmıştan
  Yaratılmayanı yarat
  Hayret ver dünyaya
  Korkma
  Kanında var
  –
  Anlat anlasınlar
  Anlamak istemediklerini
  Korkma
  Onlar korksunlar
  –
  Korkma şanlı çocuk
  Tarihin var destanlar var
  Gerekirse
  Bir tane daha var
  Korkma
  Kanında var
- 21 Kasım 2006: 13:56 #45375
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Sefil Ölüm
  Sersefil ortadayım
  İş bulamadım yine
  Sıgaramda bitti
  Başım ağrıyor
  Susadım biraz
  Soğuk hava
  Çiğerlerimi dövüyor
  Saat daha beş
  Hava yeni ağarıyor
  İnsanlar görüyorum
  Koşuşturan
  Hepsi bin dertli
  Yavaşça yürüyorum
  Hızlanıyorum
  Hepsi bana bakıyor
  Bağırışlar
  Elveda diyorum
- 21 Kasım 2006: 14:14 #45376
  taner_karakaya
  Katılımcı
  SENSİZLİK
  Sensizlik çöker içime ansızın,
  Dalar gözlerim uzaklara,
  Sonra birden sen belirirsin karşımda;
  Dudağında tatlı bir tebessüm,
  Yüzünde masum bir eda,
  Gözlerinde bir ışık…
  Belkide benim ümit ışığım bu,
  Kendimi onda bulurum sanki.
  Bir bakış bir mana anlatıyor.
  İyimi kötümü bilemiyorum.
  Konuşmalar normal seyrinde,
  Bana yoldan çıkmış gibi geliyor
  Bildiğim tek bir şey var oda sensizlik.
  …
  Sonra birden irkilirim.
  Artık rüya bitmiştir.
  Yine seni bulamam hiçbiryerde.
  Toparlamaya çalışırım kendimi.
  çayımı yudumlarım,
  Ama nafile;
  Çay çoktan soğumuştur…
  Şarkılarda inattır bana,
  Sürekli ayrılık vardır her notasında,
  Sanki bana nispet yaparcasına,
  Bende onları yanıltmak için,
  Senin aramanı beklemeye başlarım.
  Saniyeler, dakikalar, saatler geçer,
  Ama ne arayan vardır nede soran,
  Sonra ben aramak isterim seni,
  Ama inattır ya, vazgeçerim son anda.
  …
  Yatma vakti gelir,
  Asıl dertler burada başlar,
  Sanki bir işkencedir sensizlik.
  Beynimi kemirir içinden çıkılmaz sorular.
  Aradabirde sitem ederim sana,
  Aramayacağım bir daha bitti, buraya kadar derim
  Ama;öyle demiyor içim, dinmiyor figanım benim
  Beni esir alıyor sanki,kalbim
  Kalbime de kilit vuramam ya…
  …
  Ümitlerin tıkandığı noktada ben
  Gönüllerin yandığı noktada ben
  Aşıkların sevgilisi sen
  Senin aşığın ben
  Anlatamam halimi
  Kelimeler yetmiyor
  Sana kavuşmadıkça ey yar,
  Dertlerim bitmiyor…
  MUSTAFA SAKIN
- 21 Kasım 2006: 14:16 #45377
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Körüz Biz…
  Ne varsa otu ot çiçeği çiçek yapan
  Tanyerinden söken umut ışığı
  Sizin olsun çekik gözlü kardeşlerim
  Aydınlıklar sizin olsun körüz biz.
  Bakmayın gözlerimizde yansıyan yıldızlara
  Göremeyiz ateşböceklerini biz körüz
  Çakıp sönen deniz fenerlerini uzak kıyılarda
  Bir bulut ne zamandır üstümüzde
  Yurt genişliğinde bir bulut kurşun ağırlığında
  Nilüferler sularımızda açar mevsimsiz
  Dolanır ayaklarımıza boğum boğum
  Yapraklarında iri leş sinekleri uçuşa hazır
  Göz göz oyulmuş gözlerimiz biz körüz
  Göz çukurlarımızda radarlar fırıl fırıl döner
  Körüz el yordamıyla yaşıyoruz bu yüzden
  Yeni körler peydahlarız uyur uyanır
  Ayak altında ezile dursun karınca sürüleri
  Ezenlerle bir olmuş yaşıyoruz ne güzel
  Çizme onlardan içindeki ayak bizden ne iyi
  Körüz biz kör uçuşlara açmışız toprağımızı
  Ha düştü ha düşecek çelik gagalardan
  Mantar mantar açılan tohumlar sıcakta
  Gözlerimizi bir pula satıp geçmişiz bir yana
  Ölmesini bilenlere yüz çevirmemiz bundan
  Körüz göz bebeklerimize mil çekilmiş mil
  Acımasız bir namlu şakağımızda soğuk
  Tetikte kendi parmağımız yabancının değil.
- 21 Kasım 2006: 14:19 #45378
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Benim Kardaslarım…
  Dostum yok ya dostum, düşman arama!
  Sağolası kardaşlarım var ya benim…
  Melhem diye tuz ekerler yarama
  Sağolası kardaşlarım var ya benim…
  Menfaat çıkar olunca şu konu
  Kimi kep'i attı kimi şifonu
  Ali Cengiz olur oynar oyunu
  Sağolası kardaşlarım var ya benim…
  Dursun desen de duramaz yerinde
  Kırk tilki var her birinin cebinde
  Hesap günü gelir çatar birinde
  Sağolası kardaşlarım var ya benim…
  Huri melek sandığım masum yüzler
  Kimi kuyum kazar, kimisi düzler
  Ayışığı kadar kar etmez hiç sözler
  Sağolası kardaşlarım var ya benim…
  Böbürlenme Çağlari beş kardeşinle
  Ne desen boş, ne desen boş nafile
  Sağlığında tükürürler leşine
  Sağolası kardaşlarım var ya benim…
- 21 Kasım 2006: 14:22 #45379
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Babadan oğula…
  Eve dönmez bir akşam;
  Ve gün yüzlü çocuğu,
  Sorar: Nerede babam?
  Bakarlar, oldu, bitti;
  Gelir, derler çocuğa,
  Baban attaya gitti.
  Uzar gider bu atta;
  Ve neler neler olmaz
  Ve kimbilir ve hatta;
  Bir mahşer gerisinde;
  Babası döner bir gün,
  Oğlunun derisinde…
- 21 Kasım 2006: 14:23 #45380
  taner_karakaya
  Katılımcı
  GEL
  GEL
  SEN YOKSUN
  BÜTÜN SOKAKLARINA KAR YAĞIYOR ÖMRÜMÜN.
  NEFESİM,
  ÜŞÜYEN BİR GELİNCİK AYAZI.
  BÜTÜN GECELER AYSIZ
  DURMADAN BİR EZGİ SAVRULUYOR DUDAKLARINDAN GECELERİN
  HÜZNÜN UZAYAN SAÇLARINDA KİMSESİZLİĞİM KANIYOR
  YAĞMALANMIŞ BİR ÖMRÜN ORTASINDAN SIZARAK
  YARALI GÖNLÜMÜN IRMAKLARINA DOLUYOR.
  GEL
  HER GECE BİR DEPREM OLUYOR
  EY ÇAĞLAYAN BİR SUDA YİTİRDİĞİM MENEKŞE GÖZLÜ
  SESLEN BANA NERDESİN, HANGİ UZAK ŞEHİRDESİN
  BİR RÜZGARIN KANATLARINA VURSAM DUYULUR MU SESİM
  GELLL…..
- 9 Aralık 2006: 17:29 #45381
  taner_karakaya
  Katılımcı
  Ben Orada Sen Burada
  Ben orada öldüm en çok orada bilmezsin
  Orada zaman buruşmuş bir eski resimdi
  Orada sen yoktun, gözlerin belli belirsiz
  Koptum oradan, bir kırık heykelim şimdi
  Bir kolum derin denizlerde tek başına
  Ayaklarım çöllerde kum tepelerinde gömülü
  Alıp götürür saçlarımı bir soğuk rüzgâr
  Ben orada öldüm, en çok orada bir başka türlü
  Hiç bende değilsin, burada yoksun ki
  Orada var mısın, ya da ben yok muyum
  Tek değiliz seninle, bütün olmadık hiç
  Şimdi nerdeyiz nasılız bilmiyorum
  Orada akşamlar daha çok serin
  Ben bu kadar değilim, bu kadar yıkık
  Sarhoşum, kederliyim, yoksulum, sensizim
  Orası sisler içinde orası karanlık.
  Bensiz olduğun yerde değil mi en güzelsin
  Bensiz olduğun yerde söyle şarkılarını aşkın
  Bir mermeri al, yont, şekil ver ona benden
  Bir günah işlercesine sessiz ve dalgın
  En iyisi sen burada kal, hep burada
  Ellerinle kal, dudaklarınla, gözlerinle
  Tut ki bütün renkler senin mavi kırmızı
  Burada her şey sen nasıl istersen öyle
  Bir büyük ayna duvarlar çok büyük
  Orayı düşünme hiç burada soyun
  Utandır duvarları pencereleri, kapıları
  İki yalnızız şimdi anlıyor musun
  Var sandığın sen sen değilsin bir başkası
  Benim anlasana benim o yok dediğin
  Sabahları bir serin havayım içine dolan
  Benim akşamları pencerende beklediğin
  Hiçbir şey bilmiyorum, sen anlıyorsun
  Senin bilmediklerini anladığım gibi
  Güzel, parmaklarının değdiği bir şey
  Sensizlikler içinde seninle olmak iyi
  Orada bulutlar yağıyor paramparça
  Orada ağlayan dağlardır göğe en yakın
  Orada sen yoksun, orada bir şey yok
  Orada kan ve ölüm, orada yangın
  Ümit Yaşar Oğuzcan
- 12 Aralık 2006: 21:51 #45382
  lubimaya
  Anahtar yönetici
  Hiç bende değilsin, burada yoksun ki
  Orada var mısın, ya da ben yok muyum
  Tek değiliz seninle, bütün olmadık hiç
  Şimdi nerdeyiz nasılız bilmiyorum
  güzelmiş valla… :'(
- 1 Mart 2007: 17:02 #45383
  esra
  Katılımcı
  BEN ÖÜRSEM
  Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  Şehre simsiyah bir kar yağar
  Yollar kalbimle örtülür
  Parmaklarımın arasından
  Gecenin geldiğini görürüm
  Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  Çocuklar sinemaya gider
  Yüzümü bir çiçeğe gömüp
  Ağlamak gibi isterim
  Derinden bir tren geçer
  Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  Alıp başımı gitmek isterim
  Bir akşam bir kente girerim
  Kayısı ağaçları arasından
  Gidip denize bakarım
  Bir tiyatro seyrederim
  Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  Uzaktan bir bulut geçer
  Karanlık bir çocukluk bulutu
  Gerçeküstücü bir ressam
  Dünyayı değiştirmeye başlar
  Kuş sesleri, haykırışlar
  Denizin ve kırların
  Rengi birbirine karışır
  Sana bir şiir getiririm
  Sözler rüyamdan fışkırır
  Dünya bölümlere ayrılır
  Birinde bir pazar sabahı
  Birinde bir gökyüzü
  Birinde sararmış yapraklar
  Birinde bir adam
  Her şeye yeniden başlar
- 1 Mart 2007: 20:14 #45384
  yasemin
  Katılımcı
  :'( esra bu siir süperdi a :'(
  cok beyendimmm
- 1 Mart 2007: 20:53 #45385
  esra
  Katılımcı
  eeee tabi süper olcak ben yazdim ya oyüzden yani
- 2 Mart 2007: 10:10 #45386
  ERTEKİN
  Katılımcı
  Esracım gerçekten güzel bir şiir seçmişsin …Ataol Behramoğlunun en sevdiğim şiirlerinden biri …şiir sayfasının başında yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var adlı şiir de ataol behramoğlunun okumanı tavsiye ederim canım…..şiir sevmek hayatı sevmek insanları sevmek ve dahada önemlisi kendini sevmektir ….. şiir sevginiz hiç kaybolmasın…
- 2 Mart 2007: 10:13 #45387
  ERTEKİN
  Katılımcı
  LAVİNİA
  Sana gitme demeyeceğim.
  Üşüyorsun ceketimi al.
  Günün en güzel saatleri bunlar.
  Yanımda kal.
  Sana gitme demeyeceğim.
  Gene de sen bilirsin.
  Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
  İncinirsin.
  Sana gitme demeyeceğim.
  Ama gitme Lavinia.
  Adını gizleyeceğim,
  Sen de bilme Lavinia
  ÖZDEMİR ASAF
- 2 Mart 2007: 12:05 #45388
  ilknur
  Katılımcı
  Adimla Nasil Berabersem
  
  hacet yok hatirlatmasina seni hatiralarin
  bir dakika bile çikmiyorsun aklimdan
  kosar gibi yürüyüsün
  karanlikta bir isik gibi aydinlik gülüsün
  hacet yok hatirlatmasina seni hatiralarin
  uzak uzak yildizlarla çevrilmis kainatin
  karanlik bosluklarinda akip giderken zaman
  adimla nasil berabersem öylece beraberiz
  seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
  gönlümüz mutluluga inanmis olmanin gururuyla rahat
  koltugumuzun altinda birer dinamit gibi kellemiz
  ve sonra her zaman her ölümlüye
  ayni sartlar altinda kismet olmiyan
  gerçekleri görmenin aydinligi alinlarimizda
  hacet yok hatirlatmasina seni hatiralarin
  sen bana kalbim kadar elim kadar yakinsin
  Attila Ilhan
- 2 Mart 2007: 12:47 #45389
  esra
  Katılımcı
  Esracım gerçekten güzel bir şiir seçmişsin …Ataol Behramoğlunun en sevdiğim şiirlerinden biri …şiir sayfasının başında yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var adlı şiir de ataol behramoğlunun okumanı tavsiye ederim canım…..şiir sevmek hayatı sevmek insanları sevmek ve dahada önemlisi kendini sevmektir ….. şiir sevginiz hiç kaybolmasın…
  tesekkür ederim ertekin amca insallah öbür siirleride okurum
- 18 Mart 2007: 16:38 #45390
  lubimaya
  Anahtar yönetici
  Özgürlük adına
  Özgürlük adına dökülürken kanımız,
  Seccadesiz toprağa değdi alnımız,
  Biz yürekten şahadetler getirdik.
  Yükseldi seslerimiz arş-ı alaya,
  Bir iken bin olduk, eksilmedi sayımız,
  Yürüdüğümüz yolda yoktu riyamız
  Ataların kanıyla boyandı bayrağımız
  Dostluk, kardeşlik ve barış adına
  Sadece özgürlüktü, sulh fermanımız
  Vatan, ille de vatan dedik.
  Huzur ve refah için, dağları deldik
  Biz, bunalımlarla, gerilimlerle
  Mücadelenin anaforundan geldik.
  Gelmedik kimsenin oyununa
  Koyulduk hürriyetin yoluna
  Hain ve kalleş, diktaları deviren,
  Harp çocuklarıyız.
  Bağımsızlığımız adına
  Canlarımız,
  Ve dökülen kanlarımız adına,
  Derinliğine istedik özgürlüğü.
  Yurtta sulh, cihanda sulh dedik
  Bizler…!
  Bu amaç uğruna, çok canlar verdik.
  Müsade Özdemir
- 19 Mart 2007: 15:37 #45391
  Eren Kıyan
  Ziyaretçi
  çok süper bir şiirdir hatta şarkısıda war…
  SESSİZ GEMİ
  
  Artık demir alma günü gelmişse zamandan,
  Meçhûle giden bir gemi kalkar bu limandan.
  Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
  Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
  Rıhtımda kalanlar bu seyâhatten elemli,
  Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
  Bîçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
  Hicranlı hayâtın ne de son mâtemidir bu!
  Dünyâda sevilmiş ve seven nâfile bekler;
  Bilmez ki giden sevgililer dönmiyecekler.
  Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
  Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
  YAHYA KEMAL BEYATLI
- 31 Mart 2007: 19:34 #45392
  superhuman_girl
  Katılımcı
  Hepsi de çok güzel. Buyurun bir tane de benden…
  
  ÜSKÜDAR'IN DOST IŞIKLARI
  Ötmekte fecre karşı horozlar birer birer
  Geçtikçe her dakika belirmektedir seher.
  Bilmem kaçıncı fecri vatan toprağında, biz,
  Görmekle şimdi bir yaşatan vecd içindeyiz.
  Etrâfı okşuyor mayısın tâze rüzgârı;
  Karşımda köhne Üsküdar'ın dost ışıkları…
  Kimlersiniz? Ya bağrı yanık kimselersiniz!
  Yâhut da her sabâh uyanık kimselersiniz!
  Dünya yüzünde, bir sefer olsun, tanışmadan,
  Öz çehrenizle sizleri görmekteyim bu an.
  Sizlersiniz bu ân'ı ışıklarla Türk eden!
  Eksilmesin şu mutlu şafaklar bu ülkeden!
  Gönlüm, dilim, kanım ve mizâcımla sizden'im
  Dünyâ ve âhirette vatandaşlarım benim.
  Yahya Kemal BEYATLI
- 5 Mayıs 2007: 10:13 #45393
  Eren Kıyan
  Ziyaretçi
  LAVİNİA
  Sana gitme demeyeceğim.
  Üşüyorsun ceketimi al.
  Günün en güzel saatleri bunlar.
  Yanımda kal.
  Sana gitme demeyeceğim.
  Gene de sen bilirsin.
  Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
  İncinirsin.
  Sana gitme demeyeceğim,
  Ama gitme, Lavinia.
  Adını gizleyeceğim
  Sen de bilme, Lavinia.
  ÖZDEMİR ASAF
- 14 Mayıs 2007: 12:36 #45394
  yasoş…
  Katılımcı
  huzur içinde gözlerim yolda
  onu bekliyorum
  yağmura yada rüzgara aldırmıyorum
  zamana yada kadere isyan etmiyorum bana ait olan bana gelecek
  bunu biliyorum
  aslında hepsi yalan
  sadece kendimi kandırıyorum!!!!!!!
  aşk bir çağlayandır
  çıktığı yer kalp
  döküldüğü yer dudaktır
  sevilen kalbe verilen en kötü ceza
  UNUTULMAKTIR!!!
  bir gün denizler toprak
  gündüz karanlık
  gece aydınlık
  yıldızlar parlamaz hale gelirse
  o zman anlaki;
  seni artık sevmniyorum:!!!!!
  mutluluğun gökyüzünden dökülen
  bahar yapmurları kadar bol olsun
  o kadar mutlu olki
  gözlerindeki mutluluk ışığı
  mutluluğu arayanlara umut ışığı olsun!!!!
  üç tane gül
  beyazı ikimizin
  kırmızı senin
  sarısı benim
  beni unutursan kırmızı solsun
  seni unutursam sarısı solsuun
  eğer seni sevmekten vazgeçersem
  beyaz gül kefenim olsun:!!!!!
  MAHKEME
  Suçlu=Sen ve Ben
  Suç=Sevmek
  Davacı=Aşkımız
  Avukat=Dudaklarımız
  Savcı=Kalbimiz
  Şahit=Gözlerimiz
  Hakikat=Sevmek ver SevilmeK
  İLK DEFA GÖZLERİME SEN BAKTIN
  BÖYLE SEVGİ DOLU BÖLE MANALI
  İLK DEFA ELLERİMİ SEN TUTTUN
  BÖYLE MASUM BÖLE MANALI!!!!
  MERHABA!!HÜZÜN ODASI
  BEN DUYGU GEMİSİ
  GECENİN İLK IŞIKLARIYLA
  DEMİR ATTIM KIYILARINA
  YÜKÜM MUTLULUK
  HADİ UYAN AÇ GÖZLERİNİ
  BAK NE DİYOR GEMİDEKİ SES
  /SENİ ÖZLEDİM /
  BİRAZ BURUK DUYGU YÜKLENİYORSA YÜREĞİNE
  ZAMAN ZAMAN GÖZLERİN DALIYORSA UZAKLARA
  KULAKLARIN DELİ GİBİ ÇINLIYORSA
  BİLKİ UZAKLARDA SENİ ÖZLEYEN BİRİ VAR:!!!
  SANA ŞARAP VERİYORUM
  İÇ AMA SARHOŞ OLMA
  SANA BİR GÜL VERİYORUM
  KOKLA AMA SOLDURMA
  SANA KALBİMİ VERİYORUM
  SEV AMA ALDATMA!!!!!
  KALPTE YARA GÖZDE AŞK HAYAT BUDUR ARKADAŞ
- 14 Mayıs 2007: 12:44 #45395
  yasoş…
  Katılımcı
  herkesin şiirleri çok güzel ayrıca paylaşım için teşekküürler
- 14 Mayıs 2007: 12:55 #45396
  yasoş…
  Katılımcı
  bncede çok güzelmiş hele sevipte bklemk……….yada o yanında yokken bile onu yaşamak ah ah!!!!
- 15 Mayıs 2007: 11:58 #45397
  PINAR AKSU
  Katılımcı
  çok güzel şiirler
  ama arkadaşlar lütfen her yazı için yeni bir sayfa açmayalım..
  zaten konu ilgili bölümler açılmış durumda…
- 15 Mayıs 2007: 12:00 #45398
  yasoş…
  Katılımcı
  teşekkür ederim
  kusura bakmayın sitelerle ilgili pek bişe bilmedigim için öl yaptım
  ama bidahakine dikkat ederim!!!!
- 15 Mayıs 2007: 12:01 #45399
  PINAR AKSU
  Katılımcı
  tamam tşk.ler
- 15 Mayıs 2007: 12:01 #45400
  yasoş…
  Katılımcı
  bişe degil
- 20 Mayıs 2007: 12:35 #45401
  sexy_back
  Ziyaretçi
  yol kenarlarındaki yağmur mazgallarını
  kumbara sanıp haçrlığımı atardım
  bu yüzden en çok
  denizden alacaklıyım
- 20 Mayıs 2007: 12:38 #45402
  sexy_back
  Ziyaretçi
  yoksul bir çocuk görsem
  yağmur altında üşüyen
  köprü olmak geçer
  hiç değilse içimden
- 21 Mayıs 2007: 06:35 #45403
  PINAR AKSU
  Katılımcı
  sexy_back sakıncalı nick kullanımından dolayı kaydın silinmiştir..
- 21 Mayıs 2007: 16:05 #45404
  yasoş…
  Katılımcı
  elveda
  hadi gel,
  yoksa kaybolacağım karanlıklarda
  belki sisli bir kış gecesi
  belki hüzünlü bir sonbahar akşamı
  cesedimi bulacaklar çamurlar arasında
  gelip sonra haber verecekler
  şaşıracaksın!….
  bir elinde resmin bir elinde silahı vardı diyecekler
  inanmayacaksın!….
  kalkıp geleceksin sonra bana
  cesedimi görünce taş kesileceksin
  senin içim neler çektiğimi bir bir anlayacaksın
  tutup ellerimi affet diyeceksin
  'AFFET BENİ'
  seni çoktan affettiğimi bilmeyeceksin
  eğilim sarılacaksın soğuk vücuduma
  işte o an bir fısıltı duyacaksın dudaklarımdan
  'ELVEDA'
  güneşin batışını izlerken seni özlüyorum
  yağmurun yağışını dünlerken sesini duyuyorum
  ıssız kaldırımda dolaşırken seni düşünüyorum
  bebeğim seni çok özlüyorum
- 22 Mayıs 2007: 08:45 #45405
  PINAR AKSU
  Katılımcı
  Giderken (Çukur)
  Bilerek mi yanina
  almadin giderken
  basinin yastikta
  biraktigi
  cukuru
  Guveniyordum
  oysa ben sevgimize
  vapur iskelesi
  ya da tren istasyonundaki
  saatin dogrulugu kadar
  Beni senin gibi
  bir de annem terketmişti
  ki gobegimde durur
  onun yoklugundan
  bana kalan
  cukur
  
  Sunay Akın
- 22 Mayıs 2007: 08:51 #45406
  PINAR AKSU
  Katılımcı
  Susma
  Susma,
  Sen sustun diye bozuldu büyü;
  Dağıldı periler, yıkıldı Kaf,
  Anka öldü.
  Sen sustun,
  Derinleşen bir kuyudur
  Şimdi içimde zaman.
  Yiter dibinde uyku,
  Yiter rüya,
  Yiter benim Yusufluğum.
  Ah, kırılır çıkrığı bu kuyunun,
  El atmaz kimse,
  Çürür çöl ortasında, çürür…
  Bulamaz beni hiçbir bezirgân.
  Çünkü sen sustun diye durdu
  Heybesinde umut taşıyan kervan.
  Susma, susarsan
  Kim çıkarır beni bu dipsiz kuyudan?
  Ey saçlarında aydınlık,
  Ninnilerinde yağmur saklayan!
  Asi saçlarımı okşa dizinde,
  Dokun bir yangın yeri alnıma ellerinle
  -Göğümde gezinen buluttur ellerin.
  Parmaklarının arasında büyür
  Toprağa can veren yağmurlar.
  Dokunduğun yerden günah silinir,
  Baktığın yerden karanlık-
  Ve çöz masal yumağını üstüme,
  Çekip al beni bu karanlıktan.
  Ben ki
  Kundakta susuz bir İsmail’im;
  Sen susunca kızgın çöldür beşiğim.
  Bir yanım Merve, bir yanım Safa,
  Dönünceye kadar İbrahim,
  Koş Hacer, koş
  Yüreğini koparıp yerinden
  Yedi defa,
  Yetmiş defa,
  Yetmiş bin defa…
  Kızgın kumlar arasında
  Bir damla su ara.
  Sen sustun,
  Sustu ninni, masal sustu…
  Ey rüyaları çalan haramiler!
  Alın gözlerimdeki buğuyu,
  Kerpiç bir damın bacasında tüten
  Alın, ekmek kokusunun hazzını.
  Alın çıkınımda ne varsa:
  Çizmelerimde sakladığım hıçkırığı,
  Çakıma sürülen söğüt suyunu…
  Nasılsa,
  Koptu elimden annenin saçları,
  Zamanın ipi koptu.
  Gök mavi olmayacak artık,
  Nasılsa yağmura küstü nisan,
  Çiçekler kanmayacak bahara.
  Geri dönmeyecek bir daha,
  Geri dönmeyecek;
  Son sefere çıktı göçmen kuşlar.
  Sustu masal,
  Ah, bir Şehrazat kadar bile
  Yer tutmuyor insan.
  
  Veysi Atıcı
- 22 Mayıs 2007: 13:54 #45407
  yasoş…
  Katılımcı
  SENDE BİLİRSİN
  Bir hata edipte sevmişim meğer
  Zalimsin aşkıma vermedin değer
  Vicdanın sızlayıp seversen eğer
  Çok geç kaldığını sende bilirsin
  Taşsız bir mecarda bulunca beni
  Boşuna ağlayıp üzme kendini
  Bağırma ruhum duysada sesini
  Ölülüer konuşamaz sende bilirsin
  Hüzün kaplasada taştan kalbini
  Katilsin öldürdün seven birini
  Allah 'a yalvarıp açma elini
  Kötüler af olmaz sende bilirsin
  Bir gün aşklar biter hatıralar kalır
  Kimi seversen sev beni hatırlatır
  Sonra bir başkası yerimi alır
  Gelen gideni hep aratır!!!!!!
- 25 Mayıs 2007: 13:51 #45408
  Eren Kıyan
  Ziyaretçi
  sexy_back sakıncalı nick kullanımından dolayı kaydın silinmiştir..
  vay bee…
  nicki sakıncalı diye kayıt siliniyo…
  ne disiplinli siteymiş ! ! !
  ama bence bravo yaniiii
Yazar
Yazılar