HİÇ BİR ÇOCUK BANA “BABA” DEMEDİ…
Hiçbir çocuk bana “baba” demedi,
Ben hiç baba” olmadım ki..
“Baba” diyen tatlı sesi
Sokaklarda, komşularda duydum
Sokaklarda, komşularda gördüm onları.
Koşuyorlar, gülüyorlar, oynuyorlardı,
“Ana” diyorlardı, “baba” diyorlardı,
Koşup sarılıyorlardı boyunlarına.
Analar, babalar çocuklarını
Öpüyorlar, okşuyorlar, seviyorlardı;
Hiçbir çocuk içtenlikle,
Sevecen atılmadı, sarılmadı boynuma
Benim hiç çocuğum olmadı ki…
Sevgilerin en kutsalı çocuk sevgisi
Seslerin en güzeli “baba” diyen ses.
Ben, hep bu türkülü sesi dinlerim
Ben, hep “baba” diyen sesi duyarım
Bir çocuk bana doğru koşsa uzaktan
Onu, birden sımsıcak ruhumla kucaklarım..
Geceyarısı bir çocuk ağlasa uzaklarda,
Anasından, babasından önce duyarım..
Günün haber saatlerinde,
Radyoda, televizyonda
Dergilerde, gazetelerde
Yollarda, sokaklarda
Öldürüldü, öldü derler
Ah… Yavrum derim..
Oysa ne öleni bilirim,
Ne öldüreni.
Çaresiz alıp başımı giderim,
Ağlayan analarla, babalarla beraber
Uykuyu gözlerime haram ederim…
Oysa hiç bir çocuk bana “baba” demedi,
Ben hiç baba olmadım ki…
tarafından güncellenmiştir.
